Güller Beni Tanımadı Şiiri - Mahi Afif

İhmal ettim vatanımı Yollar beni tanımadı. Kabristanda yatanımı Öl’ler beni tanımadı. Uzun yıllar tırmandığım Bu kesin tanır sandığım Her defasında andığım Bel’ler beni tanımadı. Kartallar kovdum içinde Keklikler vardı öcünde Bir defa vardım gecinde Çal’lar beni tanımadı. İneklerimi sağdığım Yamaçlarına ağdığım Bir bucağında doğduğum Tol’lar beni tanımadı. Beş sene her dersin sonu Çaldım ve dinledim onu Şimdi bana geldi konu Ziller beni tanımadı. Noldu gürledin estin de Sende kaybettin bestinde On üç yıl yattım üstünde Çul’lar beni tanımadı. Bizzat ağacını diktim Odunu Ocakta yaktım Kovayla dışarı döktüm Küller beni tanımadı. Yağmur yağdı gök çatladı Gök’ün damarı patladı Üstümden on kez atladı Seller beni tanımadı. Gördüm geldiği ocağı Binlerce giren böceği Polenle dolu bacağı Ballar beni tanımadı. Babamı götürmüş kaçında Anamı götürdüm içinde Bin kez elim var ucunda Sallar beni tanımadı. İpliğini İğle büktüm Bizzat ellerimle diktim Akşam çektim sabah çektim Tüller beni tanımadı. Iltar yaptım sapanıma Bağladım hep sağ yanıma Şimdi dokundu kanıma Kıllar beni tanımadı. En neşeli çağlarında Bozum yaptım bağlarında Tapırdadım dağlarında İller beni tanımadı. Ağladığında üşüdüm Beş yıl sırtını kaşıdım Hortumunda su taşıdım Filler beni tanımadı. Oynayıp güldüm Onu’nda Havlusunda balkonunda Harcadı bizi sonunda Yıllar beni tanımadı. Tülbent’ime işlediğim Başlığımla eşlediğim Liste liste fişlediğim Pullar beni tanımadı. Dolaştım cihanı, hanı Geçtim cananı canı Çekmez olmuş gayrı kanı Kullar beni tanımadı. Bekle dedi, gelsin sıran Her an benden önce varan Boynumu sıkıca saran Kollar beni tanımadı. Şimdi yukarılarda başı Dikeniyle tenin kaşı İtburnu’dan yaptım aşı Güller beni tanımadı