Gülgûn Düğüm Şiiri - Muzaffer Burak Şahin

Bir gece yarısındayım, hafif esintili, ılık ve mutsuz bir gece
Tam karşımda hüznüyle ağlıyor mehtap
Senden yoksun, yürek perişan, içimde bir harab
Her mısrada bir ahı deruni, kırılmış bir kanat, durmuş bir kalp
Esir oldum yokluğuna, ey canım-ı zîbâ, esir almış beni amansız bir veba, aşkıma karşılık küçük bir ceza

Neden mahzun kaldı baharım? gözlerinde açan gülşen şimdi haramım
Hicranla dövülen ama asla parçalanmayan sabır taşı gibiyim
Vurdukça büyüdüm, büyüdüm, büyüdüm...

Fakir gönlüm bir han-ı virân, gözlerine müptela
Gözlerimi senle açarım senle kaparım
Ferhat gibi dağları delsem ne fayda
Aşkın bir zindan ben içindeyim, tutsağım hala

Ne şiir dindirdi yarimin sızısını, ne de müzik susturdu içimin feryadını
Ey aşk, ey ateş-i suzan, ey vefasız seher
Bela oldun başıma bıraktın binlerce keder

Gönlümdeki her aşina hatıranla mühürlü
Ey yarim, her anım senden kalan sımsıkı bir düğüm
Ben ki aşık-ı bikarar, sen ki bîvefa oldun
Ne hazin bir kederdir ki vuslat bile yorgun

Bir gün küsersen eğer bil ki hala yolumdasın
Sabrım tükense bile, ey sahibi sükut, solumdasın
Ama eğer bir gün küsüp dönmezsen bil: bu kalp senden razı
Çünkü aşk, bazen vefa değil
Yalnızca duadır kıymetlim