Korkuluklar üstünde hep aynı manzara
Korkulardan arınmış ve son bir bakış
Kendisini bırakmaya saniyeler kalmış
Ve onlar gülerek intihar ederler.
Ne zaman uçağa binse
Türbülans olup ışıklar sönse
Yüzünde vahşice bir gülümseme
Onlar gülerek intihar edenler.
Baldıran zehri vermişler
Ağzından çıkan söz şu imiş
Arsenik yok muydu be adam
Ölümden tek zerresiyle korkmaz imiş
Rahata erecek çünkü o son nefesiyle
Onlar korkmadan intihar edenler
Nefesi işte o zaman arınacak külden izmaritten
Boşa geçen bir ömrü hiç saymıyorum zaten
Görmüş ibaret olduğunu hayatın
Dürtülerden ve zevkten
Son bir tutacak yüzüne, dokunacak ona
Görecek ki burada da kaslar varmış gerçekten
Gülünebiliyor demek hayatta, olsa da şimdi göçerken
Ve bırakmış kendini soğuk sulara
Düşünürmüş hep bu senaryoyu durmadan
Erteler dururmuş, yaparım bir ara
Gerçi neyi ertelemedi sanki
Böyle devam edecekmiş hayata.
Gülerek İntihar Edenler
Ama sadece hayallerde ederler.
Kayıt Tarihi : 16.10.2024 03:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!