Gülendam Şiiri - Enes Can Fm

Gülendam
Adını dillendirdim senin her seferinde.
Büyük suskunluklarıma bir teselli.
Suda gördüğüm o umut yansımasıydın;
Şimdi içimde, dizelere sinmiş adın,
Satır aralarında yankılanıyor hâlâ.

Ki seni gördüm ben, ilk hayal kuruşumda.
Seni gördüm, âşık olduğum her kadının gözlerinde.

Yağmurlarda, gözlerinin melodisini dinledim
Bir gece vakti, ıssız deniz kenarlarında.
Yakamozunla dertleştim bilmem kaç kez.

Gülendam...
Bitmeden dilimde, seni hatırladığım o son kelimeler.
Zühre’de kapatayım son defa gözlerimi.

Gülendam...
Bir varsın, bir yoksun — sanki zamanın unuttuğu bir an gibi.
Artık dursa da bu maziler, dokunsam tenine...
Açmaya korkuyorum bu gözlerimi;
Gözlerin düşlerimden ayrılır o an.

Ki sen, baharlar gibi taze ve güzelsin;
Güz’de kapımın önünde dikilen Serrâ’sın.
Aklıma gelince kesilir nefesim, donar bakışım.
Gidince hayalimden sen, isimsiz bir mezarım.

Gülendam...
Kalpler pişmanlık yaşar yollar başında beklerken.
Her baktığım yerde görür gibiyim seni;
Gözbebeklerim gibi yakınsın sineme
Ve bir çöl çiçeği gibi, uzak bir diyardasın.

Gülendam...
Her şiirimde atılan bir imzasın,
Her mısramda fısıldayan derinden bir nefessin.