Gule Şiiri - Resul Bayraktar

Sa(f)tirik imgelerle
harç yaptığım
t/onlarca acı b/itti
beni artık gömün bir şiirimin üzerine

Herkes bir ağıt yakarsa bin ağızdan
Bahar çiçekleri solmuştur, Gule

Eli kalem t/utan
Acımı dağlayan
Hayata güle güle

Dünyanın sonuymuş m/eğer
Gül mevsimiyse Fatihayla sulayın kan kırmızı
Yuttuğum çığlıkları
Dinleyin ve bakın neleri sustuğuma

Ve bilirsin susmak ölmenin yarısıdır, Gule
Sen ne çok gülersin,konuşursun

Bir gün kurulursa mahkeme bütün yaralar
r/eşittir kanun önünde
ve ölüler bir gün kavuşur sevdiğine

U/yanmaktan güllere boyanan utangaç yüzünle
herkes gider acısı kalır evrende
İcabında el ele tutuşur birlikte severiz
İki cambaz bir d/ipte
kefeni ikiye böleriz

Ben bin kere
demiri ateşle d/över gibi sevdim seni, Gule
Yaprağa düşen çiğ kurumadan
Sevda kurşunuyla m/elek oldum
Sen ise kumral bir duvar
Aramızda ölü bir toprak kokusuyla

Bir sabah kalbimin önünü kesmiştin,
Gule
Gözlerimde ışıklar tek tek sönmüştü

Hani şiir yazan gül dererdi
Hani mevsimler bahara ererdi

Uyandım sabah oldu
"Anna Karenina" ve karakedi de burada
Sonraki y/arada görüşmek üzere