Yasaktı sevmeler.
Oysaki, sevmeliydi herkes.
Hangi kitap sevmeyi, sevilmeyi yasaklamış ki! Yakılsın.
hangi kral hükmedebilmiş ki, sevdaya.
Kim, zulm edebilmiş ayrılırken ölenlere.
kim şafakta baskın yapmış yüreklere?
Nedendir bilmem ama benim yalnız bir dünyam var.
Aslında gelen, geçen, konan, göçen...
Bazen delip geçen de vardı.
Yüreğim bin yerinden yara aldı.
Yine de küsmedim sevgiye, aşka.
Her defasında daha derin yaralar aldım.
Aslında ben, hep birlikte yaşayalım diye
ölelim istedim — birileri hayatını yaşasın diye değil.
Çelik gibi iraden olsun, minnet eyleme kimseye;
vicdanını ve benliğini sadece koy heybeye.
Bir nokta çıkar için bir virgül kadar eğilenler,
sonradan hepsi gitti haybeye.
Eğer bir gün yolun düşerse,
Farz-ı misal, yakınlarda bir işin olur,
Sararsa ya da hasret, özlem...
Arka sokağından geçerken geçmişin,
Naçar bir halde, gelecekten kesmişsen umudu,
Eski günleri yâd ederken
Sahi neydi aşk?
Dört işlemde matematik mi?
Einstein’ın izafiyet teorisi mi?
Newton’un çekim yasası mı?
Yoksa kuantum fiziği mi?
Ayrılık hasreti zordur, çekilmez.
Gecelere yoktan sitem edilmez.
Vedalaşmadan çekip gidilmez,
Aşktan öte bir köy var mı, bilinmez.
Yüreğimi inceden sızı sarar,
Küsme hayata aziz dostum, küsme.
Yaşadıkların belirmesin yüzünde , dik dur inadına, dik dur. Tek suçun; karşı çıkmaktı. Tok iken açı hır görene.. Hiç sevmeden, sevilmeyi hakkı bilene. Kaldır başını aziz dostum. Bak yeşeriyor ektiğin sevgi tohumları. Söv geçmişine, geçmişini hiçe sayanların… Ez başını, yanındaki yılanların, çıyanların…
Durma aziz dostum, durma
Var git, sana dost olacak güzel toprakların.
Şahlan aziz dostum, şahlan. Gün senindir.
Koş aziz dostum, koş.
Gidelim güzel günlere.
Bırakalım karanlığı, içinde gömülen lere.
Çıkalım arşa, bakalım gökyüzünden
Geçmişe, geçmiş günlere.
Gül aziz dostum gül
Masallar anlatır, beni uyuturdun.
Ben ise, gerçeklerden uzak uyurdum.
Kah, kaf dağının zirvesinde uyanırdım.
Bazen, gökkuşağına binip, diyar diyar, dolaşırdım.
Efsanevi kahramanlara özenir, iyi yürekli insanları kurtarırdım.
Bazen, buluttan araba yapar, arasıra, yağmurla arkadaş olurdum.
Herkes bilir, ölüm ansız ve zamansızdır.
Giden için en kolay yol, fakat, geride kalanlar için,
zordur ayakta durmak.
Çaresizdir, başını taştan taşa vurmak.
Önemli olan, hayatta iken kıymet bilmektir.
Kırmamak, üzmemek, yüreğine dokunmak tır insanlığın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!