Gülden Karabudak Şiirleri - Şair Gülden ...

Şimdi içimde yokluğun var
Kış günü üşümüş bir ceylan gibi
Bedenimde soğuk rüzgarların var
Bu ıssız şehirde
Yudum yudum yalnızlığım var
Çırılçıplak soyunmuş bir ağaç gibi

Sanki yıllar değil geçen
Sanki ömür seferde bir tren
Sanki gözlerin hep bende
Sanki yeniden yeşermişsin yüreğimde
Ve sanki baharlar gelir bu Eylül hüznünde

Göreceksin;
BIRGÜN GÜNESI GETIRECEGIM SANA
Ellerinde karanlik yalnizlik
Ve umutlarinda zifiriler aglayacak

Göreceksin;

öyle bir olsunki,
sol yanımdan süzülüşün
iklimsiz yanımdan utanayım.
ışığım eksik kalsın,hecem sessiz.
çay kokusunda bir türkü ol
demlik tadında bir söylem

Hangi gün doğumlarına sakladı zaman seni
Daha dün ay ordaydı oysa
Zaman mı çürüdü,
yoksa yalancı mı saatler
Biliyorum birazdan gün ağaracak
Ve bir yıldız gibi kayıp gidecek gülüşün

Öyle bir mavi ki,
…/gözyaşıma hapsettiğim
Bir dağ başı sessizliğinde
Beni unutup sana yürümek gibi…
Bütün denizler yalancı oysa,
Ne seni getirdiler bana

İlk yaz gibi..
susuzuluğunda kurumuş dudaklarım
bir adım ötesi bahar
bir adım kadar uzaksın bana
çiçekliğimde yeşeren dal kadar masum
içimdeki huzur kadar benimsin

Doğum sancısıydı sabahlarımın
Küf kokan sevdası
Tesbih gibi çektiğim küfürlerimdi
Aşktı,umuttu,dirençti

Yalnızlığım oldu bu şehir

Sen; İzmiri'in sevda çocuğu
Baktıkça buğulaşan gözlerin mi
Rüzgarla yarışan saçların mı
En güzel...

Sen; İzmir'in sevda çocuğu

Bilmem;
belki bir Günaydın'la aydınlanır günün
Belki bir kelimeyle çoğalır gülüşün
bir parça mutluluk takılır belki gözlerine
Belki bir başka açarsın defterini bugün
Başka türlü bakarsın yaşamın tadına