Mecnun Leylâ'sını, çölde arardı.
Ben ise, dağlara attım kendimi.
Göz yaşlarım ırmak olup akardı,
Sabır taşlarıyla kurdum bendimi.
Gönül potasında eridim, piştim.
Nice engelleri, atladım aştım.
Ab-ı hayat içtim ebedileştim,
Aşkımın, kölesi yaptım kendimi.
Habeş-i Bilal'den dinledim ezan.
Konya dergâhında oldum semazen.
Üveys'le Mansur'la olurdum bazen.
Kandan değil, gülden aldım rengimi.
Kayıt Tarihi : 26.6.2008 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)