'Bana aitsin', dedim.
'Sana aitim', dedim.
Ne büyük gafletti ki iyelik eklerine râm oldum.
İyelik ki sahipliğin eş anlamlısı...
Sahiplik ki kullukla bağdaşmazdı.
Kuldum.
Lay lay lom rüzgâr esiyor
Lay lay lom kırmızı elbisem üzerimde
Lay lay lom eteklerim uçuşuyor
Lay lay lom şapkam rüzgârın ellerinde
İşte orada bir defter sayfası, kocaman...
Görüyor musun?
Uyuyormuşum aslında.
Yokluğun sandığım bir uyku anımmış.
Varlığınsa gözlerimi açmamla aynı manaya geliyormuş.
Uykularım her zaman kaçışım, aydınlığım olmuşken, bu sefer yokluğunun karanlığına varışım olmuş.
Bir uyanabilsem...
Bir uyansam ve sesinin, kokunun, ellerinin, yüzünün hasılı varlığının beni terk etmediğine tanık yazılsa yüreğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!