Gülbiye Yılmaz Şiirleri - Şair Gülbiye Y ...

Feryadı figan eyler,
Sevda çiçeği yüreğimde,
Maratona çıkmış hızını keser,
Umut ışığı gözlerimde.
Aşkımız sakız olmuş,
çiğniyor eller,

Allah'ım bir çare ver şu kaderime,
Aşk gölünde vurgun yemiş şu bedenime,
Sevgisi yara açmış ah! ciğerime
Felek acımamış candan sevenine,

Gülün hükmü geçmezmiş ah! dikenine

Ah! sensiz bile seninleyim bunu böyle bil
Ne yazan,ne çizen,ne okuyan anlar
Sana benim gözümle bakmadıkça,bunu böyle bil.
Yüreyim güneştende büyük sönük bir yıldız
Ancak bilemezler ki içi yanlız seninle dolu
Güneştende aydınlık, bunu böyle bil.

Senden kalan tek yadigar,
Bende bir emanetin var,
Artık ne sefah,
Nede refah bana kar,
Sen olmadıkça yar!
Sen olmadıkça yar!

Ah dengesi bozuk dünyanın,
Uçsuz bucaksız yolların,
Anlamı bulunmaz sırların,
Gölgesi yok ki! anıların;
Karanlığa ışık tutan umutların ne?

Bir anlık zaman içinde,
Seni sığdırdığım o anlarda,
Bir elim de ay bir elimde güneş oluşurdu.
Benim tevazu ruhumu yansıtırdı,
Zaman, zaman…
Düşlerimin aynası,

Zaman zaman

Duydum ki! bir kitap yazmışsın,
Satırlarında beni anlatmışsın,
Çok merak edip bende aldım,
Sayfaları tek, tek dikkatle okudum,
Hayalindeki kadını, yazmışsın,
O! kadın bendim biliyordum;

Bir gün yok olacağımı biliyorum,
Ama: beni sevenlerimin;
Unutmayacağını da biliyorum.
İşte bu nedenle (hayata) :
Cesaretle ve daha “umutla”sarıldım.
Elimde ki en büyük “servetim”

İçime girdi bir dermansız illet!
Ne umut kaldı ne saadet.
Kaldım coşup koşmaya hasret,
İstemeden aldım ecele bilet.

İimde hayat sevgisi soldu,