Gülbin Altıntaş: Hakkında ziyaretçi görü ...

Buralar ve sen..
Duyular gibi eksik,
Onlar gibi yetersiz,
Onlar kadar geride kaldı.
Tıpkı küçüklüğümüz gibi..

Ne söyleyeceğini bilemiyordu insan. Eliyle burnunun kapaklarını birleştiriyordu. Konuşmaktı bu.. Gözlerini açıyordu, daha koyu, daha koyu. Çünkü güçlüydü insan, ağlamaktan utanışı bundan.. (25.07.2008)

Ben sendiN kimi zaman. Ve sendim ben. Bazı şeyler yaşanarak.. Ve bazıları okunarak belleniyordu.. Herkese sarılıyor, “sen”i unutuyordu AŞTİ’de insan. Sendim ben..(08.1999)

Uçak bileti ayarlarken e-posta görüyor insan.. İnsan bulut oluyor uçuyor. Doluyor, bu fena! Hayat oluyor bir şekilde. Herşey oluyor. (25.9.1999) Bir tek..Bir tek uçak olamıyor insan..

Depremler unutulmuyordu. Yazmasan da unutulmuyordu! Ve şimdi bu cümleden önce eliyle burnunun kapaklarını birleştiriyordu insan. Çünkü deprem sonrası zamanlar burnundan geliyordu insanın.. Merak kalmıyordu içimizde artık. Özür diliyordum! Sesimdi sesin. Sesim sallanıyordu..(27.08.1999)

Kuşlar konuşuyordu biliyorduk. Ne çok şey yazıp yapıştırıyorduk defterlerimize. Duramıyordu insan. Tutunamıyordu.. İyi ki vardı rüyalar. İyi ki vardı.. Metafiziğe tutulmuştuk, kopamıyorduk.. (27.7.1999) , (17.09.2000)

Bir üniversite ne kadar üniversitedir, bir teras bir anfiye kaç basar ve bir sabah ne kadar aydınlıktır iki yüzde? Sınavlarda yanlış sorular çıkıyordu!

Yanlış anlamalar oluyordu insan sokaklarında. Yollar eğiliyordu. Burkuluyordu.. Hayır! “Kim olabilir” demedi insan. İnsanların teyzeleri olurdu..Anneleri olurdu.. (13.08.1999)

Seviyordum ama sırdı, bilmemeliydik. Böyle güzeldi bu iş!

Ah selcen derken insan.. Selcen eliyle burnunun kapaklarını birleştiriyordu.
Konuşmaktı bu.. (19.10.1999) , (9.12.1999) , (7.2.2000) , (7.2002) , ….