Gülbahar Şiiri - Osman Aykut Bulut

Bir rüyadayım şimdi,
Üzerimde ne hüzün var
Ne de çektiğim acıların yükü…
Arınmışım tüm dertlerden.
Aklımda sen varsın
Seni düşünüyorum Gülbahar…

Bana çektirdiklerin gelmiyor hiç aklıma.
Karanlık bir sokak görüyorum sonra.
Etraf tenha, kimsecikler yok.
İki gölge var karanlıkta.
Biri bana benziyor.
Diğeri, sen misin Gülbahar? ..

Bir sahildeyim şimdi.
Kendimle baş başa.
Yaşlı denizin nasihatini dinliyorum.
Yakamozlar yaşama sevincini öğretiyor,
Med-cezirler vazgeçmemeyi…
Sonra,
Bir şarkı söylüyor bana bu ihtiyar.
Sesleri kuşlarla ortak.
Bir tek ben dinliyorum.
Birisi daha var uzakta, çıkaramadım.
Yoksa, sen misin Gülbahar? ..

Seni görüyorum karşımda.
Çekiliveriyor denizler gözlerinden.
Esiri oluyorum o med-cezirlerin.
Gizli özneyim kalbinin etrafında.
Anlatamıyorum seni sana.
Kelimelerim kifayetsiz,
Aciziyetim nihayetsiz…
Türküler söylüyorum ilahi emanetlerine.
Türküler aciz kalır
Gözlerinin aksinde.
Her türkü nakaratına güzelliğini takar.
Saçların dururken, ırmaklar neden akar?
Yıllardır aşık olduğum;
O da, o da sen misin Gülbahar? ..