Susmaya alışık dilim
Şiirler haykırdı senden sonra
Maviyi daha çok sevdi
Var mı,yok mu tartışmasına hiç girmedi
Kimseye saklı değildi aşk
Senin gözlerindeydi.
Yorgunum acılar döküyorum içime
Sesine gülüşüne o kadar hasretimki
Birer birer öpüyorum resimlerini
Ben siyah saçlarına bakıyorum sen ıslak gözlerime
Hissediyorum yavaş yavaş tükendiğimi
Mevsim kış,her yerde kar vardı
Sokaklarda soğuk rüzgarın sesi
Bir kaç şiirim vardı henüz
Bir de yarım yamalak bir günlüğüm
Zengin mahalleleri
Bozacının,salepçinin
Ey aşk
Her aşığım diyene inanma
Seni tanır beni tamamlar sanma
Yarım kalır hikayen
Büyüyemezsin
Gülüşlerine aldanıp
Bir dağın yamacında
Karlar altında
Kuş sesi bile yok
Ben yapayalnız
Elimde tüfeğim
Başımda bulutlar
Ne sende bir damla aşk gördüm
Ne bende gülen bir yüz
Belkide bu dünya bir cehennem
Yaşadığımızı sanıyoruz
Aslında hiç yaşamıyoruz
İkimizde birer ölüyüz
Neden varım ben dünyada
Niçin varım
Yokluğum kime zarar
Bir pense tutacak elmi eksikti
Kim için yaşıyorum
Kime inat geldim dünyaya
Biliyorum yarımdık
İkimizde yaralıydık
Adını aşk defterine sen yazdın
Gönülden imzaladın
Öyle olmasaydı
Ben sana aşık olmazdım
Nasıl taşırım bilemedim
Geçen günlerin yorgunluğunu
Yaz olsa vururdum kendimi kırlara
Ağlardım usul usul
Demezdim kimseye derdimi
Diyemezdim bu vurgunu
Söküp atacağım içimden
Bu zavallı kalbimi
Taştan,demirden yaptıracağım
Bilmesin sevmesini
Sevdirmesin diye kendini
Her şeyi öğreteceğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!