Gül yüzlü ölüm Şiiri - Ömer Şamil Velioğlu

Gözlerim
Açılan kapı eşiklerinde
Nereden ve ne zaman
Geleceksin bilmiyorum
Bakalım tanıyabilecek misin
Geride bıraktığın
Münzevi adamı
Sana söylüyorum gül yüzlüm
Urgana gerek yok
Usaresi olamayan hayatlar
Senindir
Aldatmasın seni
Fettan yollar
Yolunu bana çevir
Seni hep kötülüyorlar
Beyhude
Kimsesizlerin kimsesi
Misafiri olmayan evlerin
Sessiz sırdaşısın
Çöllere yağmayı bırak
Beni de sevindir gülüm
Dünya, yaşayan ölülerin olsun
Ölümü öldürenlere gel
Uzak diyarlara götür
Beni de al gülüm
Gül yüzlü ölüm