Bir gül açtı içimde, sessiz ve derin,
Solgun bir masaldan kopmuş gibiydi.
Kökü yüzyıllarda, rengi bir yemin,
Her yaprağı aşkla yanmış gibiydi.
Karanlıkla dosttu, ışıkla küs,
Her sabah yeniden doğar, ölürdü.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta