Gül Satan Çingene Şiiri - Aslıgül Kılıç

Sarılarak huzur bulan ruhların yanında
Yastığımla baş başa kaldım, kurumuş güller.
Yaralarımı yıldızlarla süslemeye çalıştıkça
Senin kokunu hatırladım, sigaradaki küller.
Sevgililer Gününde öpüştüm ruhumla,
Saçlarımdaki gülleri koparıp verdim,dikenler...
Seni daha çok unutmaya ömrüm çalıştıkça
Daha çok bastı üstüme yalancı diller.
Hayır, ben senin ruh eşin değilim, anla.
Anla, ben artık kokmuyorum çiçekler.
Benim kalbimde kabuk tutmuş bir yara,
Ama sen oraya atıyorsun ateşli menekşeler.
Haykırdım öfkemi ve sarp dağlara.
Suya anlatsam, üzüntüden oluşur çöller...
Ve geriye dönüp tekrar yıkıntılara baktığımda
Tek gördüğüm şey, Gül Satan Çingeneler...