Sonu olmayan bir hikayeydi bu
Bile bile Uzattım yanan ateşe ellerimi
Yanmaya razıydı sanki bedenim
acı çekmeye hevesliymiş gibi
Unutulmuş duyğular yeşerdi
İmkansızlıkların gölgesinde
Susma sakın gönül
Dök eteğindeki taşları
Haykır yüreğindeki aşkları
Bağır çağır hadi şiirlerinle Parçala sessizliği
Susma...
Suskunluğa mahkum etme kendini
Tozlu raflara kaldırdım umutlarımı
Üzeri yalnızlıkla örtülen
Karanlıklara bıraktım sevmeleri
Soğuk odalarda sabahladım
Güneşi hiç göremeyen
Öylesine bir şiir doladım dileme
Biliyormusun
Şiirlerin bile gidişine ağladığını
Her satıra Hasret diye seni karaladığını
Her harfi sen her kelimede sen
Cümlelerim var hep senle başlayıp senle biten
Veda etmek kolaysa eğer
Kaç geceye bedeldir gözlerin
Kaç günün özlemini
Yüklemeliyim bakışlarına
Ömrümü kaça bölmeliyim mesela
Sol yanımın tümümü
Sen kaplamışken
Yine bir Eylül düştü gönüle
Kurumuş yaprakların
Sokaklara hakim olduğu
Ve...bir sonbaharı daha
Kucaklıyor ömrüm
İliklerime kadar
Rüzgârın bir yaprağa dokunuşu gibi
Usulca dokundum yüreğine
İncitmeden kırmadan şiirlerimle
Sevdanın türküsü düştü
Kalemimin dudaklarına
Kendimce cümleler kurdum
Usulca dokun...
yüreğimin tellerine
Ses etmeden incitmeden
Sus bir şey söyleme
Dinle kırık dökük çalan şarkıyı
Bir beste var derinliklerinde
Yine
Hüzün çökmüş avlusuna yüreğimin
Sisler kaplamış sensiz yanımı
Acılar gizlenmiş beklemekte pusuda
Yokluğunla vuracaklar yine beni
Sırasını almış gecede
Zamanıdır belkide gitmenin
Solmuş bir gül bırakıyorum avuçlarına
Bak yine ne çok yakıştı
Buğulu gözlerime hüzün
Ve...ben yeniden yol alıyorum
Yalnızlığın sokaklarına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!