Gül-i Name Şiiri - Aşık Şahı Kebir

Girdim bir bahçaya güller güzeli,
Dikeni yahşı, kokusu bezeli.
Yarası zehir ezelden ezeli,
Çiçeği dikeni yaralar meni.

Bir adım atanda sineme işler,
Heç yaraşır mı mabedine eşler,
Kaç kelimesi yüreğimi eşer,
Yine de sarsamaz bu gönül meni.

Açan çiçeğe su vermek de vardır,
Zehredip toprağa vermek de vardır.
Arı duru sevgi çiçeğe yârdır,
Verilen sular zehir eyler meni.

Zaman geçer belki çiçekler solar,
Solan çiçeğin yerine gül koyar.
Bu bahça bir gün güller ile dolar,
Sonunda çokça diken derer meni.

Mevsimler değişir yeni gün doğar,
Bu yeni gün eski günleri boğar.
Kaderine kandan yağmurlar yağar,
Allanmış gözlerin bereler meni.

Ahdimdir ahıma eyleşen olmaz,
Ahdımı bahtımı düzelten olmaz.
Gönlüm bahça olsa dikeni yolmaz,
Batan diken arşa kaldırır meni.

Âşık Şah-ı Kebir zaman bu zaman,
Bir yaraya takılıp verme aman,
Kaşları bismillah gözleri yaman,
Çiftten bir göze kurban eyler meni.

Âşık Şah-ı Kebir