"gül Bahçeleri" Şiiri - Zeynep Koçar

"GÜL BAHÇELERİ"
Birtanem...
Gül bahçelerinin en hırçın rüzgarında savrulan bir yaprak gibi seni seviyorum
Dikenlerin arasında açan kanlı kırmızı güller gibi,
Yaralı ama vazgeçmeyen bir aşkla,gözlerinle sarhoş olmuş,
Ellerinle huzur bulan bir yürekle

Bahçenin sessizliğinde yankılanır adın
Her gül yaprağında gizlenmiş bir sır gibi
Kimi zaman sabahın ilk ışığıyla titrer dalların
Kimi zaman gecenin koynunda,yıldızlara fısıldar adını rüzgar

Dikenler acıtır mı?
Evet, canımı acıtır...
Ama bil ki o acı,seni sevmekle eşdeğerdir,
Her yara senin izindir yüreğimde,ve o dikenler olmadan gülün güzelliği olmazdı

Seninle bahçenin en derin köşelerinde yürüdüm,
Ay ışığının altında,çiğ taneleriyle dolu yaprakların arasında
Orada öğrendim,sevdanın ne kadar büyüleyici ve ölümsüz olduğunu

Birtanem...
Sen o gül bahçesinin en cesur çiçeğisin,
Dikenlere aldırmadan açan,ve her fırtınadan sonra yeniden doğan
Ben ise o bahçede seni koruyan,dikenlerden sıyrılan ellerimle sana dokunan
Ve seni her daim sevmekten vazgeçmeyen bir bekleyişim

Gül bahçeleri bizim hikâyemiz
Her yaprağına kanımızı karıştırdığımız,
Her köşesinde sevdamızın izi kalan
Ve biliyorum ki,
Ne fırtınalar koparsa kopsun,o bahçe seninle daima gülecek,
Sonsuzlukta açmaya devam edecek

13.06.2025