Gül Açsın Dünyamızda Şiiri - Osman Erdoğmuş

GÜL AÇSIN DÜNYAMIZDA

Sevgi ile yoğurup, aşk ile karalım ki,
Nefes alıp verdikçe gül açsın dünyamızda.
Kanayan yaraları rahmetle saralım ki,
Kul rahata erdikçe gül açsın dünyamızda.

Yaratılanı hoş gör, yetim başını okşa.
Güldür, sevdir, sevindir, su katma sakın aşa.
Toplumun mutluluğu huzuru için yaşa.
Gülen yüzler gördükçe gül açsın dünyamızda.

Zalime meydan oku, şaha kaldır kıratı.
Mazlumun yanında ol, cennet eyle hayatı.
Kötülüğe dur deyip hakkı ve hakikatı,
Yollarına serdikçe gül açsın dünyamızda.

Yeis bataklığına saplanıp çıkamayan,
Günahlarla yoğrulup, bendini yıkamayan,
Kavrulan sinelere çay olup akamayan,
Gönüllere girdikçe gül açsın dünyamızda.

Heva ve hevesine uymayıp Hakka tapan,
İftiraya, yalana karşı, secdeye kapan.
Yusuf zindanı kendine saray yapan.
Zincirleri kırdıkça gül açsın dünyamızda.

Tutmak düşmesin bize mazlumların yasını,
Dindirelim dünyada herkesin sancısını,
Gözyaşıyla yoğrulan ümmetin acısını,
Derman olup sardıkça gül açsın dünyamızda.

Gönül kazanmak için sunmalıyız şerbeti,
Oluşturmalı her an halka halka sohbeti.
Bıkmadan, usanmadan aşkı ve muhabbeti,
Tatlı sözle kardıkça gül açsın dünyamızda.