Gül Şiiri - Cemal Süreya

• 

  Bilinmez

  Bunun devamı nerede

  • 0
  • 0
• 

  • 3
  • 0
• 

  • 0
  • 0
• 

  • 0
  • 0
• 

  Ahmet Faruk Nalbantoglu

  • 4
  • 0
• 

  Cemal Kazım Demir

  Cemal Süreyya demek yeterlidir bence
  Bu üsmi söyleyince
  O gelir aklıma
  Şiirleri kadar samimi
  Şiirleri kadar yakın insana
  Cemal kiKazım Demir

  • 7
  • 2
• 

  Osman Tuğlu

  Cemal Süreya İle Hisseli Gül
  
  
  Her akşam sokak ortasında öldükçe
  Gülün tam ortasında ağlıyorum
  Tuzumla yapraklar yanıp döküldükçe
  Pantolon kemerimi bağlıyorum
  
  Azaldığını duyuyorum karanlıkta
  Beni ayakta tutan sözlerinin
  Önümü arkamı bilmiyorum bir büyük dalgınlıkta
  Düşüyorum kuyularına beni yutan gözlerinin
  
  Ellerini düşünüyorum sabahlara dek
  Beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz ellerin
  Ellerinin bu kadar beyaz olmalarından ürkerek
  Ağlıyorum tam ortasında güllerin
  
  Uyumsuz bir yolcuyum hayli huzursuz maraz
  Gözlük de taksam natamamım
  İstasyonda tren olsa da biraz
  Ben bir türlü istasyonu bulamayan adamım
  
  Yüzüme sürüyorum gülü gülüyor fahişe
  Sokağa düşmüş her nasılsa
  Kolumu kanadımı kırıyorum açıyorum bir şişe
  Sabahlara dek bitmiyor ne tuhaf bir fasılsa
  
  Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
  Ve zurnanın ucunda yepyeni bir Çingene
  Karanlıkta azalıyor meyhane halkı
  Gülün tam ortasında ağlıyorum ben gene
  
  27.12.2011
  
  Osman TUĞLU

  • 12
  • 11
• 

  Onur Bilge

  Gözlerin azalması: Sevgilinin bakışlarından günden güne mahrum kalış...
  
  Ellerin beyazlığından korkmak: Bir azize kadar saf, tertemiz bir insan karşısında kendisini zayıf ve kirli hissetmek, onu tamamen kaybetmek korkmak.
  
  Ellerin istasyonda tren olması: Sevgilinin bir istasyonda veda etmesi ve kavuşma ümidinin de bir istasyonda bekleyişe kalması...
  
  Bazen istasyonu bulamayan bir adam olmak: Sevgiliye hangi istasyonda ve ne zaman kavuşacağını bilememek, ona kavuşma yollarını bulamamak, aşkına dönmek...
  
  Zurna ucunda çingene: Çalgılı çengili ortamda yetinmek zorunda bırakıldığı sıradan kadınlar, kızlar...
  
  Bir gülün sokağa düşmesi: Bir genç kızın sokağa düşmesi...
  
  Avunmak ya da yardım amacıyla şairin onu tutup kaldırması, ekmek gibi kutsal bir nesneyi öpüp başa koyarcasına ona saygınlığını hissettirme ve kadınlık şerefini iade etme çabası...

  • 26
  • 5
• 

  Onur Bilge

  Gülün tam ortasında ağlamak: Gülün tam ortasında olan ya arıdır, ya da kelebek... Erkekler için kelebek benzetmesi pek uygun olmadığından ve bu gibi âlemlerde kelebeklik yapılmadığından, olsa olsa arılık yapılabilir. 'Arı, bal alacağı çiçeği bilir.' derler. Bunun yanı sıra, gül bülbül olayı da var. Fakat bülbül, gülün ortasında yer almaz. Dalına konar. Ona uzakça bir yerden ilan-ı aşk eder. Şairimiz, kadının kızın rahatça bulunabileceği bir yerde, hiç bir sıkıntısı yok ama kaçan trenin peşinden bakmakta ve ellerinden ayrılan beyaz elleri tekrar tutabileceği istasyonu bulamamanın acısını çekmekte...

  • 9
  • 7
• 

  Onur Bilge

  Alakası yok. Aksine; yaşadığını sanmakta olduğu bir âlemdeki sıkıntısı... Ne âlemi diyorlar o âleme? Şöyle çalgılı çengili...

  • 2
  • 8

TÜM YORUMLAR (84)