Gülün tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bilmiyorum
Azaldığını duyup duyup karanlıkta
Beni ayakta tutan gözlerinin
Ellerini alıyorum sa
..........
..........
Kayıt Tarihi : 4.5.2001 14:49:00
Şiiri Değerlendir
Telif hakları sebebiyle bu şiirin tam metnine yer veremiyoruz.
Bunun devamı nerede
Cemal Süreyya demek yeterlidir bence
Bu üsmi söyleyince
O gelir aklıma
Şiirleri kadar samimi
Şiirleri kadar yakın insana
Cemal kiKazım Demir
Cemal Süreya İle Hisseli Gül
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Gülün tam ortasında ağlıyorum
Tuzumla yapraklar yanıp döküldükçe
Pantolon kemerimi bağlıyorum
Azaldığını duyuyorum karanlıkta
Beni ayakta tutan sözlerinin
Önümü arkamı bilmiyorum bir büyük dalgınlıkta
Düşüyorum kuyularına beni yutan gözlerinin
Ellerini düşünüyorum sabahlara dek
Beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz ellerin
Ellerinin bu kadar beyaz olmalarından ürkerek
Ağlıyorum tam ortasında güllerin
Uyumsuz bir yolcuyum hayli huzursuz maraz
Gözlük de taksam natamamım
İstasyonda tren olsa da biraz
Ben bir türlü istasyonu bulamayan adamım
Yüzüme sürüyorum gülü gülüyor fahişe
Sokağa düşmüş her nasılsa
Kolumu kanadımı kırıyorum açıyorum bir şişe
Sabahlara dek bitmiyor ne tuhaf bir fasılsa
Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı
Ve zurnanın ucunda yepyeni bir Çingene
Karanlıkta azalıyor meyhane halkı
Gülün tam ortasında ağlıyorum ben gene
27.12.2011
Osman TUĞLU
Gözlerin azalması: Sevgilinin bakışlarından günden güne mahrum kalış...
Ellerin beyazlığından korkmak: Bir azize kadar saf, tertemiz bir insan karşısında kendisini zayıf ve kirli hissetmek, onu tamamen kaybetmek korkmak.
Ellerin istasyonda tren olması: Sevgilinin bir istasyonda veda etmesi ve kavuşma ümidinin de bir istasyonda bekleyişe kalması...
Bazen istasyonu bulamayan bir adam olmak: Sevgiliye hangi istasyonda ve ne zaman kavuşacağını bilememek, ona kavuşma yollarını bulamamak, aşkına dönmek...
Zurna ucunda çingene: Çalgılı çengili ortamda yetinmek zorunda bırakıldığı sıradan kadınlar, kızlar...
Bir gülün sokağa düşmesi: Bir genç kızın sokağa düşmesi...
Avunmak ya da yardım amacıyla şairin onu tutup kaldırması, ekmek gibi kutsal bir nesneyi öpüp başa koyarcasına ona saygınlığını hissettirme ve kadınlık şerefini iade etme çabası...
Gülün tam ortasında ağlamak: Gülün tam ortasında olan ya arıdır, ya da kelebek... Erkekler için kelebek benzetmesi pek uygun olmadığından ve bu gibi âlemlerde kelebeklik yapılmadığından, olsa olsa arılık yapılabilir. 'Arı, bal alacağı çiçeği bilir.' derler. Bunun yanı sıra, gül bülbül olayı da var. Fakat bülbül, gülün ortasında yer almaz. Dalına konar. Ona uzakça bir yerden ilan-ı aşk eder. Şairimiz, kadının kızın rahatça bulunabileceği bir yerde, hiç bir sıkıntısı yok ama kaçan trenin peşinden bakmakta ve ellerinden ayrılan beyaz elleri tekrar tutabileceği istasyonu bulamamanın acısını çekmekte...
Alakası yok. Aksine; yaşadığını sanmakta olduğu bir âlemdeki sıkıntısı... Ne âlemi diyorlar o âleme? Şöyle çalgılı çengili...
TÜM YORUMLAR (84)