*Gül...* Şiiri - Öztürk Şahin

Gül! ...Yine ayrılık olsun; ömrümce baki olan...
Gül de yalnızlık olsun; hep “bana” tâbi kalan...

Bir bebek saflığıyla gül ki; arınsın zaman
Hayatın kattığıyla gül ki; yol alsın “duran”…
Bir bayram günü gibi; sorgusuz sualsiz gül
Yarının dünü gibi; korkusuz, kedersiz gül.

Gül; “Dünya kapısı”nı, güneşe açmak için…
Gül; hicapsız, katıksız “aşka” ulaşmak için…

Sevdanın zoru gibi; cebirle, ısrarla gül!
Her işin başı gibi, üstüne farz gibi gül
Gül; “hedefsiz ok” gibi, “mermisiz silah” gibi
Tüm kalpten gülüşlere; destursuz “ilah” gibi

Gül; yeşil yaprağıyla “meyvesiz ağaç” gibi
Rüyası gerçek olan; “ mutluluğa aç” gibi

“Gözlerde yaş” gibi gül; bir “ümitsiz aşk” gibi…
mehtâba karşı duran, “iki eğik baş” gibi…
“Bir dost” gibi, “Kardeş” gibi, gözyaşıma eş gibi…
Gül; uzak hayallerden, gerçeğe düşeş gibi.

Gül de ayrılık olsun; ömrümce baki olan…
Sen gül! ... Yalnızlık olsun; hep “bana” tâbi kalan…