Yatağıma uzanıp,
Uyumak için gözlerimi kapattığımda
Birden dışarıdaki
Zoraki, günün ışımasını bekleyen
Yatacak yeri olmayan
İnsanlar gelir aklıma
O an içimde bir ürperti hissederim.
Hiç bir güvenceleri olmayan
Yarınlarından umutlarını kesen
Ve yaşamak için bir lokma ekmeğe
Muhtaç olan insanlar.
Düşündükçe soruyorum kendime
Neden küçük bir çoğunluk
Tüm nimetlerden faydalanır.
Anlıyorum ki, kimsenin kimseye
Faydası yok.
Güçlü olan daima kazanır.
Kayıt Tarihi : 31.12.2008 23:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)