Gü-l Şiiri - Doğa Bulut

Bir gül düştü gecenin karanlığına
Mis kokusuyla çekti kendine...
Göremediğimi söyledim güzelliğini,
Ben güzel değilim dedi bana...
Bir an sustum ve onu sevdiğimi fısıldadım kulağına
Cevap vermedi.

Eğilip yanağından akan gözyaşını silmek istediğim...
O’na uzandığında elim,
Sırtını dönmüş ağlayordu.
Bihaber benden, dolaşmaya başladı güzel saçlarının arasında sağ elim
Sol elimle çenesinden tuttum ve “bak” dedim bana
“Ben ağlıyor muyum...? ...”
Tatlı küçük bir tebessüm belirdi çiçeğimin dudaklarında
Yumuşacık sol eliyle dokundu yanagima
Ne oldu bilmiorum o anda
Annemmiş gibi sarıldı bana,
Göğsüne koyup başımı ağlamaya başladığımda...

Kendimi hatırladığım anda çekmiştim kafamı,
Gözlerinin içine baktığımda
Bakan bana bir çift siyah inci gördüm merakla...
Bir saniye sonrası yok sanki...
Gecenin karanlığında,
O buz gibi soğukta,
Dudaklarımı bulmuştu anlamsız bakışlarım arasında
Bir rüya kadar gerçek dışı
Ama hayat kadar gerçeğin içinde
Kaybolmuştum çaresizce...

Sabah yatağımda uyandığımda
Bir “gül” vardı sağ elimde...
Öylesine sıkmışımki
Dikenleri girmis etime,
Sevinci taa içimde...

12.12.00