Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Örselenmiş bir ses
zamana sığmazken
nasıl da üşümüş toprak
ah şimdi yalın ayakla yürür kuzey rüzgarı
karanlıktan çıkıp gelen bir buğday tanesi filizlenir
bakır tenli çocukların alınlarında
gece ve gündüzün ötesindeydi gözlerin
çığlık çığlığaydı ve unutulmayan gülüşlerde saklıydı mevsimler
yıldızları duyuyorum ellerinde ,belki de en asisi kucağımdadır, mısralarıma sarılmış
bedenlerimiz aynı çizgide ve aynı sabırda ılık ve sıcak bir kokunun telaşı içinde
nasıl da eksiliyor yalnızlığımız
önce bir bir sonra hepsi dökülüyor
saçları özgürlük kokan bir kadehe koyu bir havanın yüreğinden kopmuş gibiyiz
şimdi sınırların ötesini zorluyor soluk alışlarımız
bak işte
Her şey kımıldamadan duruyor
eriyen rüzgar ve kış öğretisinin ırmaklarında
zaman derin düşündüğümüzden de derin
tüm kavramlar derinliğin tutkularıyla ilerliyor
tanrıçalar avuçlarında ıslak yüreklerini
o büyük yorgunluğun ve mutluluğun eteklerinde saklarlar
hangimiz ulaşmak isteriz yıldızların baharı müjdeleyen sesine
hangimiz yürekten ister o kutsal devinimi?
Ah bulutların gezgin aleviyle tüm istemlerimizi haykıramamak
ve keşfedilmemiş denizlerle gökkuşağı bayrağımızı süsleyememek
korkunçların en büyüğüdür
şimdi istemlerimizi sonsuz bir kayboluş örter
sarp dağlar, dik uçurumlar, boranlar
bitmemiş bir ezgininin notalarını umuda çalar
menekşeler, kırlangıçlar kararan gözleri geceye çizer
çölleri emziren kadın
güneşin susuzluğuyla öpülmek istiyor
kederleşiyor tüm rüyalar
eriyor paradoks
zamanı çalan bir fırtınanın gölgesinde
