Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Ürkek iki göz, üstünde yırtık elbisesi vardı,
Önünde dünya namına tek sermayesi, tartı...
Bilmem, hiç umursamaz geçer giderdim hep,
Gözlerine bakmaya etmeseydim cesaret, durmaya yok hiç sebep.
Önünde dikildim mi, dibine mi geçtim, yerin,
Bilemedim, utandım ve sadece tart dedim.
Garipti oysa, karşımdaki ekmeğe muhtaç bir fakir,
Bense yediklerimi tarttırıyordum, göbeğim zahir.
Diyebilmeliydim, bunlar değil fakir, belki arsız,
Avuturdum, ve o günü kapatırdım zararsız.
Diyemedim, sadece tart dedim, o da tarttı,
Vicdandı tartan, o benim vicdanımı tarttı.
Ne kadar dedim,gönlünden ne koparsa,
Deme evlat, ya benim gönlüm koptuysa.