Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Umudun iplerini sana bağladım en başından beri.
Ayaklarıma zincir, gönlüme paslı bir hançer oldun.
Acın geçti, izi kaldı; ben hâlâ buradayım.
Konuşamıyorum, konuşmuyorum... Akmayan gözyaşları beni boğacak.
Kim canını hiçe sayar biricik aşkı uğruna?
Kim verir umarsızca tüm gülüşlerini avucuna?
Ben seni böylesine büyüttükçe içimde, sen hangi çukuruna gömdün beni?
Seni yazdığım her cümle ağlıyor, bu aşk, bu geceler peşimi bırakmıyor.
İçimde kırılan takvimlerin yapraklarıyla gömdüm mevsimleri
Sen hangi baharda vazgeçtin benden?
Zamanın alnına çiviledim fotoğrafını; mahşer üzerime çökerken sen hangi yolun sonunda bıraktın elimi?
Sesin, uykularımda yankılanan bir hücre kapısıydı; her gece mahkûm edildim.
Sen ne zaman attın bileklerindeki zinciri?
Ben, senin yokluğunda unuttum kendimi. Sen hangi şarkıda buldun eski zaman sevdalarını?
Şimdi değil şiir, tek kelime istemem.
İstemem mezarımda çiçekler.
Getir, koy iki tel saçını.
Şimdi haktan gayrı umut istemem.
Matem tutma, bir yara daha istemem.
Eğer bir gün ölürsem, sabahıma başka bir gül dokunmasın; mezarımda senin suskunluğun yeter.
