Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
Toprağa gönül veren kuru dal,
Gökyüzüne âşık olan, elimden alınan uçurtmam.
Yaprak savruldu rüzgârla; yarınlarımız dağıldı.
Yalnızlığımla buluştuğum her gece, şiirle aydınlandı.
Şimdi seni hissettiğim yer,
Aldatan hayallerinin ortası.
Ayaklarımın gidemediği her yolun sonunda sen varsın.
Dönüştüğüm herkes seni çıkardı karşıma.
Aşk bazen bakıp doyamamak, bazense bir fotoğrafa ikinci kez bakamamaktır.
Gülümseyen gözlerinin içine hasret kalmak...
Bazen ölürken çiçek toplamak gibidir; öyle garip, öyle içten gelir.
Ömrüm seninle çizildi; senden önce, senden sonra, seninle, sensiz...
Seninle doğdum, yine seninle öldüm.
Var olmak seninle başladı; güneş ilk kez seninle açtı,
Yağmur ilk seninle düştü gönlüme.
Seni her özlediğimde bir yıldız kaydı gökte.
Dilediğim her dilek sendin.
Camına düşen bir yağmur tanesiydim çoğu zaman,
Bazen kalbindeki ağırlık, o tanıdık sızı...
Sana geldim; dağlar, tepeler aştım.
Yoruldum, sinende nefes almaya geldim.
Ben Yunus değildim; dalgalarını bilemedim.
Ben Yusuf değildim; kuyularından çıkamadım.
"Bu aşk öldürür seni," dediler; bilmezsin, korkarım ölümden.
Gölgeni çekemedim hayallerimden.
Hasretin ayazı işlerken beni, nakış nakış, ilmek ilmek düğümledim her parçanı.
Yersiz göksüz bir yere duyulan özlem topladım bu sonbahar...
Ölümlü hisler, silinmiş tenler, hissiz, kalpsiz...
Bin parçası deliyor içimi.
Severek ölüyorum.
