Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
KALEM USANDI
Yoksun diye bu şehirde,
Sokaklarında ruhu kalmadı!
Hava kurşun gibi ağır,
Yüzler buruşuk,
Perdeler kapalı,
Sanki,
Şehri herkes terk etmiş gibi!
Biri bu evden gitmiş,
Gömleği burada kalmış,
O gömleği,
Koklar koklar içime çekerim,
İşte özlem böyle bir şeymiş!
Yüklem zalimlik yaptı,
Tümleç hasret bıraktı,
Ne kadar işkence yapsan da,
Bu özne hep yolunu bekledi!
İkimizde,
Aynı dünyadayız,
Sen yağmur,
Ben topraktım,
Bitsin bu hasret artık,
Dilim dilim yarıldı bu toprak!
Şimdi çam ağacında,
Bir kuş olmak vardı,
Kanatlanıp şafakta,
Muradım,
Pencerene konmaktı!
Çok şey değil be gülüm,
Senden istediğim,
Göğüs kafesindeki,
Bir avuçluk et parçasında,
Küçücük bir yerdi!
Hasretin ağır basıyor,
Şimdilik sabırdayım,
Gırtlağa kadar geldi,
Geçerse son kerteyi,
Sabır mabır dinlemem,
Yakar gelirim,
Limandaki tüm gemileri!
Gün bitti,
Bize umutlar kaldı!
Tazele be Barba,
Memleket duman oldu!
Bir gün,
Usanacak kalemde,
Yazmaktan seni,
Dinime imanıma!
Yuvasız kuş
İsmail kızılay7Altınoluk
17.01.2017
