Gruplarınızı Görmek İçin Üye Girişi Yapın
İnsan ara ara dibe vurur, bu diplerde değişmek ve dönüşmek için sebep bulur. Sonra bir an rahatlık bölgesi yakalar o anda değişim dönüşüm isteğide kalkar. Çünkü değiştiğini ve dönüştüğünü zann eder.
Oysa ne değişen ne de dönüşen bir şey vardır. Olan sadece değişmeye karar verdiği için, sorun gördüğü şeyi de serbest bırakmıştır.
Serbest bırakılan şey ise kendiliğinden düzelir. Su akar yolunu bulur misali.
Oysa O'nu sıkıntıya sokacak duygu derinlerde bir yerde hala mevcuttur. O duyguyla yüzleşmediği için özgürleşemez. Ve hayatı bir kısırdöngü gibi tekrar eder durur.
Oysa sıkıntılar "kağıttan kuledir" derdi bir hocam.
Esas çözüm, en derinde de sadece kendine samimi olmak..
Kendine samimi olmayan kime samimi olabilir ki?
Yaşadığı ROL den öteye geçemez..
