Grileşen Beyaz Şiiri - Oğuz Furkan Kalyoncu

Yetmedim önyargılarına;
İnsanın peşini hayatı boyunca bırakmayandır geçmiş,
Aşkımın önyargıları bizi bitirmiş.
Yetmedim güvenine;
Ne halt yersen ye sen bende melektin,
Hata ve günahları olan bu çocuğu kaybettin.
Yetmedim güzelliğine;
Burnunu sıkmayı özledim,
Ela gözlerinden vazgeçtim.
Yetmedim mutluluğuna;
Görmedim dudaklarında tebessüm,
Sensin benim gülen yüzüm.
Yetmedim etrafındakilere;
Arkadaşlarında bitip tükenmeyen çene,
Karakterimi çiğneyip attılar yere.

Yetmedin sevgime;
Senin için büyük nehirler aşarken ben,
Ayağını dai suya sokmadın sen
Yetmedin hayallerime;
Prensesiydin masallarımın sen,
Şimdi kalbin geçiyor hangi prenslerden?
Yetmedin acılarıma;
Sen zevk alırken acılarımdan,
Ben sensiz gelip geçiyorum bu hayattan..
Yetmedin gücüme;
Pes edip bırakırken kalkanını ve silahını,
Gladyatörün bırakmayacak,artık onu tanı.
Yetmedin sağlığıma,
Sanma ki böyle gülüyorum
Biliyor musun yavaş yavaş ölüyorum..