Griler İçinde Şiiri - Sebahat Sevinç Ütük

Griler İçinde

(Melekler, Eksikler ve Annemin Sesi)

Annem bazen derdi ki:
“Senin baban bir melek, yavrum.”
Sesi, bulaşık suyundaki sabun köpüğü gibi
hafifti,
ama içinde kirli bir yorgunluk taşırdı.

Hiç sızlanmadan sürdürürdü sonra cümlesini:
“Doymadım size, doyamadım...”
Ve ben o an
ilk kez öğrenirdim
ölümün sadece gitmek değil,
yarım kalmak olduğunu.

İçimde bir şeyler kopardı.
Bir dua gibi,
bir kemik gibi,
bir çocuğun kalbinde çınlayan çıtırtıyla.

Hâşâ,
insan doğduğuma isyan edesim geldi.
Çünkü insan
en çok kaybederken insan olurmuş meğer.

Allah’ım,
Allah’ım—
Melek bile olsalar
alma onları yanına!
Alma…
Eksikler burada kalsın.
Eksikler benim.

Sen hiç duydun mu
bir annenin gözyaşlarını yutarken çıkardığı sesi?
Ben duydum.
Her “doyamadım” deyişinde
bir çocuk daha yalnız kaldı içimde.

Bazı insanlar
sadece bizimle tamam olur.
Ve bazı eksikler
sonsuzluktan büyüktür.