el uzanır yılgın yılgın, kör gökyüzüne, ister ki kessin kendini, kan aksın güzüne
altında karaltılar kıpırdar, bilmem kaç ayak, üşür bir yanı hani, sızıdır ağırdan kesen
kar sevilmez, kışın bağrı aşıkken, sızlamaz bacak yoktur, kendi yürüyemezken
nesi varsa donar, yüzü dönükken, akmaz kimseye el gibi, ne de bıkar gölgesinden
nisan kaçar açık yaralardan, çekilir gri perde, perde keskinliği ince, elleri hafif gece
..
Gözlerini Arıyorum Sadece Gözlerini
Nefesim Çığ Gibi Büyüyor Sessizlikte
Hatıralar Boyuyor Güneşte Parlayan Bedenimi
Göz Yaşlarımı İçime Atıyorum, Arıyorum Gözlerini
Gri Umutlarımın Sana Ayırdım En Güzel Köşesini
Duysun Tüm Beşer Aşkımızın Bilinmeyen Harflerini
..
Özlemlerimle geldim. İçimde yeşeren goncaların, bütün ihtişamını yaşarken bahar, bebeğin masumiyeti ile geldim kapına… Aşk sözcüklerinin kekremsi burukluğu dilimde pas gibi kalırken, söylenmemiş sözcükler boğazımda düğüm düğüm kalıyordu… Ruhumun ayak izleri yürürken kehribar köprüde, acılarım hüzünlerimin üzerinde horon tepiyordu… Seni Kurşun gibi yüreğimde taşırken ben, cerrahın neşteri ucundaki ayrılığı yaşatıyordun…
Etraf puslu, gökyüzü içim kadar gri, soluk sokak lambaları altında kaybolan benliğimi arıyorum… Ruhum ruhunla başka mekânlara göçe hazırlanıyor… akşamın kızıl ufukları dağlarda asılı dururken, sebebini bilmediğim gözyaşlarımda boğuluyordum…
Kahrı zindan içinde geçerken zaman… Saçlarım gümüşe dönüp, yüzümde derin çizgiler oluşsa bile sana sormadan, kimseler bilmeden, seni seveceğim…
Sen benim kuzey yıldızım… Değişmeyen kıblem… Katran karası gecelerde fersiz ışığımsın…
Karanlığın rengi beyaz diyorlar, umudu olanlar… Ben hangi yanındayım yüreğinin…
..
07.04.2010
Burada eskiden sular vardı
Her sabah sesleriyle uyanırdım
Bir gece ansızın
Gittiler
..
Siyah rengin beyaz renkle sarmaş dolaş karışımı
Ne doğuş ne batış, güneşin bulutlarla yarışımı
Yağmur, kar, dolu gibi değil gözyaşı var dolu dolu
Ve öyle bir gri renk var ki giden gelmez yolu...
..
Dağların ardında yavaş yavaş
Kızardı ufuklar
Uğuşturdu mahmur gözlerini
Gri bulutlar
Dört bir yana uzandı
Kovdu karanlıkları
Nur taşıyan
..
Aslanların ağladığı şehirde
denizler gözyaşlarıyla doludur,
tuzlu, ıslak ve gri.
Kalplerimiz o kadar kuru ki,
Sahra çölü bile amazon kalır.
Melek alfabesini okuyamadığımız için
dillerimiz hep satılık hatta,
..
Adı konmaz, sonu gelmez dakikalara sığdı ömrüm,
Hastane kokulu, sirk tadında, en sevimsiz akorların soluğunda, aksak ritimlerle yoğurdu beni kader dedikleri,
Bir vahanın çadırındaki kanun nağmelerinde buldum kanımı,
Beynimi kusup kendi ellerimle boyadım bu tuali,
Benim hayatım gri…
Tavuklardan korkup eve dönerek okula başladığımı söylerler okula,
..
Kırmızı beyaza koşarken
Aşk pembeye koşar.
Koşarken yorulur
Griye solar.
Gri küser,
Siyah beyaz bir fotoğraf çizer.
Her aşk
..
Hani sallandığımız salıncaklar
Yuvarlandığımız çiçekli tepe
Kurulmuş üzerlerine şantiye
Yavaşça yok oluyorsun Yarımca.
Hani oynadığımız hür sokaklar
Koşturduğumuz top sahaları
..
Denize bakarken
Denize akarım ben
Mavi dedin mi
Yeşile çalarım ben
Gri oluverir
Coşar çoşar da,
Deniz olurum ben,
..
Yaşayıp gidiyoruz işte/ iki arada bir derede
Gri bir gök yüzü altında ve yıldızlara hasret.
Çoğalıp duruyoruz / her dokuz ayda
Sayımız artarak / içimiz tükenerek.
Cehennemi çiziyoruz hep / kanatıyoruz şeytan’ı
Kurumuş elma ağacının altında birbirimizi yiyerek
..
Hayret hiç düşünmemişti
Dikkatini bile çekmemişti
Onaltının üç heceden oluştuğu
On al tı
Ayaklarının ucunda son bir gayretle
Kaykıldı;
Bakabildiğince baktı dışarı
..
Umutlarımdı kaybolan.
Kirlenmiş gökyüzünün,
Gri bulutlarında…
Ve dağlarda söylediğim şarkılar,
Aslında bir ağıttı yalnızlığıma.
..
kucuk bir kasabada
guzel bir pazar sabahi..
bisiklete binen tombul hatunlar
yuruyus yapan emekliler
sessiz sakin bir deniz
keyif yapan martilar
..
Kınından çıkınca aşk kanatır ruhu
Keskin vedaların izi kalır sadece
Ve bazen yer yurt meselesidir aşk
Bu yüzden evsizlik başkadır şehirlerde
Diliyle ıslak küfürler savurur tüm şiirler
Bir işkencenin alınyazısı misali
..
sararmış yapraklarla,
örtülmüş sokaklarda
hüznün duman rengi,
her yanı gri mi gri,
boz bulanık bir kül gibi
sensizlikle kaplardı..
ağırmı ağır yalnızlığımın,
..
“Sensiz yaşayamam” dediğim günde yalnız kalmıştım, o günden hatırımda kalan,uçurummuş gibi kendini omuzlardan aşağı bırakan uzun sarı saçlar, ya da yay gibi kaşlarının altında dört etrafı karayla çevrilmiş bir çift mavi göz de değil;
Işıltısını kaybetmiş pasaklı güneşin,ürkmüş bir kedi yavrusu gibi siyaha çalan gri bulutlara sığınması, öfkesinden çılgına dönen denizin kabarıp öfkesini sahile kusması,isyanları anne şefkatiyle kucaklayan ıslak kaldırımlar ve havadaki geniz yakan keskin kan kokusu.
Sahibi meçhul kartallara yem oldu o gün dudaklarımdan uçan güvercinler,ilk defa yapa yalnızdım zihnimin mahşer yerinde,yalın ayak yürüdüm kalp kırıklarımın üzerinde eski bir şarkının son dizelerinde çırpınarak sıla bildiğim yerde gurbete gark olup jilet kesiği acılarda boğulurken çilingir sofrasında özlemleri yudumladım, daha parçalarıma hakim olamıyorken
küçücük yüreğimin ardından sürüklendim oradan oraya,kalmak gelmedi içimden bu yüzden
tek bir sigarayı yaşamaya tercih ettiğim,ama bir türlü kopamadığım bu yerde.
..
Duygularım ağlıyor gökyüzündeki gri bulutlar gibi…
Karadeniz’in üzerini kaplamışlar, güneş nerede saklanmış?
Benim ruhum acıyor…
Deniz beyaz köpükler çıkararak çırpınıyor…
..
Gri şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Gri ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
sevgilim barışa koşan
kavgada üryansın
Gökte gri mantarlar açtı
Dumanlı kızıl
Söyle iyilik perisine
uykusundan uyansın
..
Geceyi devredemiyorsun
Yüzümdeki kırık çizgilere bakıp utandırma beni
Duyup gülümsüyor bize bu gri kaldırımlar
Doğurma sancılarına kaptırıyor parmaklarını sis
..
Neden soruyorlar ki adımı durmadan? Bir dakika, şimdi hatırlayacağım… Tam da dilimin ucunda, ama bekleyin… Sahi, benim adım neydi? “Hadi söyle adını” diye ısrar etmelerinin nedeni ne olabilirdi? Ben hala uyuyor muyum ya da uyandım mı? Sanki bir salıncakta sallanıyor gibiyim. Her taraf tam aydınlık değil, hava sisli mi, yoksa güneş artık gri mi doğuyor? Gördüğüm rüya neydi ve ben neden hala aynı rüyayı görüyorum ya da bu rüya değil ve ben uyanmaya başlıyorum. Rüya bile olsa neden hiç kimse yok ve ben neden hiç kimseyi göremiyorum. Acaba uyansam mı, yoksa bıraksalar da ben olduğum gibi mi kalsam? Ha bire sağımı solumu çekiştiriyorlar. Canım yanıyor mu bilemediğim gibi, yoksa farkında olmadığım yabancı bir kentte miyim? Karanlığından bir türlü çıkamadığım sisler içinde yüzüyor gibiyim. Hem konuş diye ısrar ediyorlar, hem de dinlemiyorlar.
Peki, neden sesimi duymuyorlar benim? İkide bir yüzüme doğru eğilen ve soluğunu hissettiğim hatta ilk defa değişik gelen kokusunu bile soluduğum bu insan kim? Uzun uzun yollar, geçemeyeceğim kadar derin su kanalları, bir türlü berraklaşmayan bulanık sular ve ben hep içindeyim sislerin ve beni boğacak kadar coşkulu akan bulanık suların. Peki, bedenim ve ruhum aynı değil mi ya da ayrı ayrı mı duruyorlar? Sislerin içindeki bu yabancı yüzler kimin? Evet; derin, merdivensiz ve dipsiz bir kuyunun içindeyim ben. Çıkmam mümkün değil, hiç bir umut yok benim için…
Ne kadar ölen akrabam varsa hepsi bir arada… Tanıdık, tanımadık kim varsa beni çekiştiriyorlar. Kimi bırakalım gitsin, kimisi de gelmiş, gitmesin madem geldi diye bırakmak istemiyorlar. Bir yandan da ha bire beni uyandırdığını sanan ama benim canımı yakanlar da kim? Ben ne yapayım şimdi? Gitsem mi, kalsam mı, kime sorayım ki? Her taraf uçan hayaletlerle dolu… Beni de alıyorlar aralarına, beraber uçuyoruz, benim bilmediğim ama onların uçtukları yerlere…
Sisler dağılmak yerine sanki tüm dünyayı kaplıyorlar. Ben gri güneşi istemiyorum. Çıkarın beni buradan, hadi açın kapıları ya da perdeleri… Ya da nerede aydınlık varsa beni oraya götürün. Yoksa yüzümü keskin gagasıyla gagalayan ve keskin pençesiyle yavru kuzu sanıp, kokmuş leş gibi kaldırmak isteyen ve canımı yakan bu kartalların kanatlarının gölgesinde uçmak yerine onların pençelerinde can vereceğim.
..
2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ
Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.
Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”
..
