Çığlık çığlığa siren sesleri arasındayım, dünya kıpırdamıyor. Ne düşünür o sedyede yatan, ya onun yanında ki çaresiz kalan. Ölüm ne kadar yakın değilmi dakikalardır sirenler çalıyor herşey durağan. Biran kendimi koydum o araca en çokta yüreğim sancıdı bir de düğüm düğüm olan boğazım. Gözlerime akıverdi sancısı yatanın. Fakat en çok yanında bekleyenin sancısı içimi acıttı. Anladım ki gitmek kadar kalmakta canını yakar insanın.
Halden anlamaz bir sancıdayım, giden de benim kalan da. Acıyan da benim acıtan da. Susan da benim konuşan da. Öyle bir haldeyim ki ölen de benim yaşayan da.
Gece gri bugün, puslu bir kasvet örtünmüş üzerine. Ölenlerin toplamı kadar sancı ekiyorum yüreğime hasadım tek bir papatya oluyor. Beyaz bir gülümseme ekliyorum akrep ile yelkovan arasına, zamAN SENsizlik oluyor, BENsizlik oluyor.
BEN en çokta ölümü bilirim kendimde. Kaç sancılı doğumum oldu, kaç kendimi terk edişim, kaç sessizliklerde yitişim, bakmayın cenazelerde gözyaşı dökmememe ben en çok içe ağlamayı beceririm. Yanıbaşımda sirenler, ortasında hasretlikler var. KalANların toplamı kadar gözyaşı biriktirdi bu gece gökyüzü. Sağanak bir yağmuru hak ediyor gece. bANa o yağmurda sırılsıklam olmak yakışır bu akşam.
..
Gündüzleri yaşarken güneşimi söndürdüm..
Şimdi loş bir dünyada
dilimin tüm tat duyularını kaybetmiş
bir gri portreyim....
..
Sürekli gözlenmekte takip edilmekteyiz,
Bilimin örtbaslarından bunu da bilmekteyiz…
Desen ki gri yaratık, bulursun tımarhaneyi,
Desen ki uzaylılar var, denerler reddiyeyi…
Hiç reddedemez isen mutlak susturulursun,
..
Ne beyaz, ne gri
ne siyah bulut.
Koyu mavi o küme
benim için büyük umut.
Yağmur yağacak
doğada bir hareket
..
Bir tabanca ne kadar masum olabilir, bir kadın ne kadar derine hitap eder, bir bakış ruhu nasıl çökertir, bilmiyorum.
Ne zaman seni arasam, biliyorum ekranda gördüğün adımı duvara çarpar, benim burada umutlarımı kırardın. Oysa sesin biraz meyhaneydi senin, sesin biraz anason, sesin biraz gri, sesin biraz esrar, sesin biraz heyecandı, seni affetmedim...
İsmimizin yan yana gelmesi bir kazaydı ve ismimde ki harfler bu yüzden ağır yaralıdır. Bilmiyorum bakışların kaç kalibreydi, mor dudaklarınla kaç cenazeye katıldın hiçbir fikrim yok, isterim ki ben ilk olayım, isterim ki seni bana kısıtlama, isterim ki ben sende hayatımı kaybedeyim, ama seni affetmedim...
Senin ellerin gökyüzüne açılmış beyaz bir duaydı, gökyüzü ellerinde mavi bir denizatı. Seni sevmek için fazla gençtim, beni öpmek için dudakların ağır bir günahtı...
..
özgür çığlıkları içimizde yüzlerce martının
bir isyan gibi çığlık çığlığa yaşıyoruz
sesimiz birbirine karışır
ve bulmak seni
yüreğimin tenhasında
martının denize sevdasıdır
siyahlarını giyinip ruhumun kıyılarında
..
Gri bir intihar havasındayım bugünlerde..
Tadı,tuzu yok yaşamın.
Elimi attığım her yer kuruyor sanki.
Güneşin,yağmurun,çiçeklerin
Bir anlamı kalmıyor
Dünyanın rengi
Gittikçe koyu griye çalıyorsa.
..
Gündüz, sislerine uyandım
Sessizlik vardı İstanbul senin gözlerinde
Sokak lambaları umarsız
Sarımtrak bir pırıltı ile
Birer birer ve pırıl pırıl
..
Doğum katıksız beyaz,
ölümde katıklı siyahtır
aslında.
Ki,
yaşamda
ölümle doğumun
uyumudur,
..
Bir gün bir dolmuşa bindirip gönderdiler...
Sadece okumaya gidiyorsun dediler..
İlk iskarpinide o gün ayağıma giydirdiler...
Büyük büyük adam olacaksın dediler...
Gri pantolon gri çeketim olmuştu ilk defa...
İlk bavulum ozaman olmuştu ne yazıkki..
..
Beyaz giyme söz olur,
Siyah giyme toz olur,
Yeşil giyme yoz olur,
Mavi giyme göz olur,
Gri giyme boz olur,
Sarı giyme koz olur,
........
..
Bir kıpırtı var içimde, rahat bırakmayan
Kanımda dolaşır durur hiç durmaksızın
Çılgınlıklarıma yol açar, çanaklar tutar
Nöbetlerini tutarım deli saatlerimin.
Bütün utanmazlıklarımın dürtükleyen çomakçısı
Zamanı belirsiz aniden patlayan öfkelerim
..
Sordular
Bulutlar
neden gri diye
Nasıl derdim
Ay gizlenmiş ardına
Saklamış ışığına sabaha
..
kayıtsız, sorgusuz, sualsiz
bir dünya düşünebilir misiniz?
yaratıcısı Tanrı olan
yaratılanları da tıpkı aynası olan.
bir hiçlik bir kaybolmuşluk
labirentte dört dönen fare
çıkmaz sokak lambalarını kovalayan.
..
taş baskı öfkelerin bulutu olur
çalı süpürgesinin kapıdan kovduğu çığrışma.
gri endişerin yanağına yapışır hüzün
hiç bir cevapta ismi yok, ayışığının.
avuçları buz tutar mektupların.
yırtılışların, kırıklıkların reviridir, sessizliğin.
..
Sen…
Elini çektiğinde,
Topallayan ömrümden…
Çamurların içine,
Düşmek daha acı şimdi…
Yoksun…
..
İki parmağımın arasındaydın
tıpkı sigaram gibi çiğerime biriken
yanarken mavi üfledikçe gri
usul usul nefesimi kesen
unuttum parmaklarımın arasında seni
parmağım yanınca anladım
bu aşkında söndüğünü...
..
Sevgili yeşil sarı ve gri
Olmayan kızıllık ve mavi
Bir renklere küsmediğimiz
Bir renklerin küsmediği kalmıştı
Sevgili sevgili ve sevgili
Sen hayatımda gördüğüm en acımasız renktin
Bir renklerin kötü olmadığı kalmıştı
..
Adı;
Bin yıllık bir bekleyişin ardına taktığı rüzgar, benim adım motifsiz bir kelebeğin kanatlarındaki ruhsuz aşk.Bir sabah daha uyandığım, yanı başım da aşk, benimse sırtım dönük. Uyuşuk beden uyan artık ben geldim.Merhaba ruhum.Gecedir yürek derdi kelebek.Bakışları donuk, yüreği ayaz.Belki de; son bir sesleniş ayaklardan yüreğe, koş git ona, ben götürürüm seni diyor zaman.Bir atmacanın gözlerin de sevi, ruhunu yitirmiş bir dokunuşun ardındaki neden ne ola ki?
Zaman;
Bir donmuş serçenin gözyaşları arasın da gördüğümsün sen.İnildiyor yıldızlar, tam yüz bin yıldız, tam yüz bin yapayalnız gururlu, ihtişamlı ve özgür yıldız.Stara’yı biliyor musun sen? Götürür müsün beni de yanın da ona? Sabahtır gece gözlerim de sabahtır, sabahtır, sabahtır.Ulysses evine dönüyor galiba kurtuldu denizin hanımından. Sevgiyle kal sevgiyle minik serçe.Çığlık çığla telefon bak şuna artık. Bin küsür yıllık yüz bin yıldız, yüz bin yalnız ruh demektir, yalnız,yalnız,yalnız.Zamansın sen ey ölümcül kelebek, zaman. Al kanatlarına bedenimi. Motifin olacağım senin.Sessiz, şekilsiz bir garip ben.
Ölümün;
Bir başka gün işte, yine kırlangıç yuvalarına tırmanıyorum. Bir ip bağladım bulut uçuruyorum bedenimden yüreklere.Bir sis aralıyor ruhumu, yorgun, avare ve hınç dolu. Dışarısı ayaz, buz rengi duman gene tepelerden aşağı taaa ruhuma dek saplanıyor. Bir iblis içim de kandırma telaşın da ruhumu. Son seslerini dinleme çabasındayken ben yaşamın müziğinin. Elveda deme telaşında gözlerim bu şehre, bu dünya ya, bu zamana. Elveda zaman denen tamahkar elveda. Bir denizin daveti gözlerim de buz rengi bazen nefti gri. Geliyorum serçeler sustu yine bir ruh daha göç etti desene. Geliyorum.
..
Gri şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Gri ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
sevgilim barışa koşan
kavgada üryansın
Gökte gri mantarlar açtı
Dumanlı kızıl
Söyle iyilik perisine
uykusundan uyansın
..
Geceyi devredemiyorsun
Yüzümdeki kırık çizgilere bakıp utandırma beni
Duyup gülümsüyor bize bu gri kaldırımlar
Doğurma sancılarına kaptırıyor parmaklarını sis
..
Neden soruyorlar ki adımı durmadan? Bir dakika, şimdi hatırlayacağım… Tam da dilimin ucunda, ama bekleyin… Sahi, benim adım neydi? “Hadi söyle adını” diye ısrar etmelerinin nedeni ne olabilirdi? Ben hala uyuyor muyum ya da uyandım mı? Sanki bir salıncakta sallanıyor gibiyim. Her taraf tam aydınlık değil, hava sisli mi, yoksa güneş artık gri mi doğuyor? Gördüğüm rüya neydi ve ben neden hala aynı rüyayı görüyorum ya da bu rüya değil ve ben uyanmaya başlıyorum. Rüya bile olsa neden hiç kimse yok ve ben neden hiç kimseyi göremiyorum. Acaba uyansam mı, yoksa bıraksalar da ben olduğum gibi mi kalsam? Ha bire sağımı solumu çekiştiriyorlar. Canım yanıyor mu bilemediğim gibi, yoksa farkında olmadığım yabancı bir kentte miyim? Karanlığından bir türlü çıkamadığım sisler içinde yüzüyor gibiyim. Hem konuş diye ısrar ediyorlar, hem de dinlemiyorlar.
Peki, neden sesimi duymuyorlar benim? İkide bir yüzüme doğru eğilen ve soluğunu hissettiğim hatta ilk defa değişik gelen kokusunu bile soluduğum bu insan kim? Uzun uzun yollar, geçemeyeceğim kadar derin su kanalları, bir türlü berraklaşmayan bulanık sular ve ben hep içindeyim sislerin ve beni boğacak kadar coşkulu akan bulanık suların. Peki, bedenim ve ruhum aynı değil mi ya da ayrı ayrı mı duruyorlar? Sislerin içindeki bu yabancı yüzler kimin? Evet; derin, merdivensiz ve dipsiz bir kuyunun içindeyim ben. Çıkmam mümkün değil, hiç bir umut yok benim için…
Ne kadar ölen akrabam varsa hepsi bir arada… Tanıdık, tanımadık kim varsa beni çekiştiriyorlar. Kimi bırakalım gitsin, kimisi de gelmiş, gitmesin madem geldi diye bırakmak istemiyorlar. Bir yandan da ha bire beni uyandırdığını sanan ama benim canımı yakanlar da kim? Ben ne yapayım şimdi? Gitsem mi, kalsam mı, kime sorayım ki? Her taraf uçan hayaletlerle dolu… Beni de alıyorlar aralarına, beraber uçuyoruz, benim bilmediğim ama onların uçtukları yerlere…
Sisler dağılmak yerine sanki tüm dünyayı kaplıyorlar. Ben gri güneşi istemiyorum. Çıkarın beni buradan, hadi açın kapıları ya da perdeleri… Ya da nerede aydınlık varsa beni oraya götürün. Yoksa yüzümü keskin gagasıyla gagalayan ve keskin pençesiyle yavru kuzu sanıp, kokmuş leş gibi kaldırmak isteyen ve canımı yakan bu kartalların kanatlarının gölgesinde uçmak yerine onların pençelerinde can vereceğim.
..
2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ
Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.
Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”
..
