Hayat bu; ne hep aktır ne de kara
Arada çokça gri de var.
Sakın ümidini kaybetme garibim
Her yağmurdan sonra vur yola
Kaf’ta gökkuşağını ara.
13.02.2008
..
Üf! Hava karardı
Gri kırmızı renge boyandı
Yağmur havası var
Belki de dolu yağacak derken
Dolu iniverdi gökten
Başımıza inen taş değil
..
Üf! Hava karardı
Gri kırmızı renge boyandı
Yağmur havası var
Belki de dolu yağacak derken
Dolu iniverdi gökten
Başımıza inen taş değil
..
Üf! Hava karardı
Gri kırmızı renge boyandı
Yağmur havası var
Belki de dolu yağacak derken
Dolu iniverdi gökten
Başımıza inen taş değil
..
Bir gün hayatını resmetmek istersen eğer
paletine beni de ekle.
Benim rengim Gri.
Yalnız bir şartım var.
Beni sadece gölgende kullan!
..
Siyah dumanlar yükseliyor sigaramdan
Gri değil gerçeğin yüz akı
Fır döndü rakıların gümüş uykusu
Altın yaldızlı bardaklarda
Nerde al benili köpek bekçileri
Tasmalarda hep aynı arma
Suya sıkılan kurşun sözler bütünü
..
23/11/2005
Hüzünbaharım benim.
Eh be hüzünbaharım,niye bu havayı değiştirmiyorsun,ne yağıyor,ne açıyor sadece soğuk,tozlu bir rüzgar ve gri rengini bütün şehirle beraber benim gönlüme giydiriyorsun.Yapma bana bunu.Ben zaten bu grilikten hep bir gökkuşağı yapmaya çalışsamda renklerim yine yine gri ve tonlarından başka olmuyor.Biraz tonları açıldıkça ben de açılıyorum ama bu tonlar koyulaşınca çok kötü oluyorum.Sende haklısın mevsim sonbahar rüzgar,yüklü bulutlar,çiseleyen,şiddetlenen yağmur,dengesiz soğumalar senin mevsim normallerin,doğanın dengesi senin med-cezirlerin.Senin bu gel gitlerin bana neler yaşatıyor bir bilsen! ! !
Hep hüzünlendiriyorsun beni.
Rüzgarında savurduğun,hazan sarısı yaprağın olasım geliyor.Usulca alıyorsun beni,sürüklüyor,nereye götüreceğini bilmiyorum,sana koyvermişim kendimi,öylece götür beni,sürükle beni,yeterki al ve götür.Bak beni sen hep hüzünlendiriyorsun diyorum,bunun üstüne diğer yapraklar gibi beni çarpma,kuru olduğum için hemen kırılırım, kırma usul usul kat önüne,yerde sürükleme rüzgarının içine al.Kollarında gibi hiç indirme yere hep içinde kalayım.Hızını kesme sakın,sen hızını kesersen kollarının gücü azalır beni tutamazsan ben yere düşerim.Yerde çok toz,taş ve kaybolacağım çıkmaz sokak yolları var.Bırakma beni,tek kalırım.Nerede olduğumu bilmiyorum,beni sen sürükledin buraya,unutma.Beni diğer yapraklar gibi kaldırım diplerinde,yollarda bırakma.Gelen geçen basar üzerime ezerler beni,kuru olduğum için hemen kırılacağımı unutma.Sen benim hüzünbaharımın bana benzeyen deli rüzgarısın.Lütfen diğerleri gibi olma,fırtınaya yada kasırgaya dönüşme.Ben dayanamam hiddete,ürkütür beni o uğuldamalar.Sen hep benim masum deli rüzgarım olarak kal.Uğuldama sen,usul usul eserek bana hüzün şarkıları fısılda.'Hüzün zaman zaman deli dalgalar gibi gelir gönlümün kıyısına vurur.'Sen hep fısılda.Benim kulağım sende,içine aldığın kollarında bırakmadığın hazansarısı yaprağınım.,fısıdayarak savur beni.Esmen dinmeye başlarsa bana söylemeden durma.Sen durursan ben düşerim,ben düşmekten korkarım.Biliyorum düşen kalkmak zorundadır ama sen beni savurup esip getirdiğin yerde düşürürsen benim kalkmaya gücüm yetmez ki.Son gücümü senin önüne katacağın,içine alacağın,kollarında savurup yere bırakmadan alıp götüreceğin savrulmaya harcadım.Düşersem çok düşmüş olduğumdan tekrar kalkacak dermanım,takatim kalmadı biliyorum.
Küçükkende çok düşerdim ben.
Hep izleri kaldı,dizlerimde,bacaklarımda,kollarımda.Yaramaz bir çocuktum hem de çok yaramaz.Şimdi bir çocuğum var,hayatta yaşama nedenim.Aslında ben hiç büyümedim,büyüyemedim.Senin değişen havan gibi değişen çok insan var.Kimi ne kadar dinlemem gerektiğini,kimin elini sıkı sıkıya tutacağımı bilemedim,yalnız bir çocuktum,öğrenemedim ki hala öyle bilmiyorum, oğluşumdan ötesini...Ellerim hep cebimde yada göğsümde bağlı yürürüm.Boşlukta savurtacak kadar külhanbeyi gibi olamadım.Ben daha o kadar büyüyemedim ki.Külhanbeyi gibi nara attım ama sessiz çığlıklar oldu,külhanbeyi gibi kavga ettim ama hiç zorbalık yapmadım,külhanbeyi gibi dimdik yürüdüm ama hiç kasılmadım,endam göstermedim,çocuk oldum yürürkende süzülmeden yürüdüm.Külhanbeyi gibi haraç aldım ama ben verdiklerimi almak istedim,alamadığım zaman bile verdim.Külhanbeyi de oldum,içtim hem de eşşekler gibi,yiğitte oldum,delikanlıda ama yinede büyümedim,büyüyemedim...Konuşmayı geç öğrenmişim ama geç konuşmamın nedenini kendimce erken öğrendiğimi biliyordum.O küçükken ki beni görüyorum şimdi gözlerimin önünde; konuşur,anlatıyor ama anlaşılmıyordu.Anlaşılabilmemenin öfkesini yaramazlıklar yaparak anlamayanları uğraştırmak için cezalandırıyordum.Sonuç aynı olurdu yine anlaşılmazdım.Dedemi çok severdim bana vurmayan sadece seven tek insandı hayatımda o zamanlar ama şimdi oda yok canım dedem.O yaramazlıklarım şimdi anlatıldığı zamanlar komik anılar gibi görünsede yüreğimdeki kırıklıklarının acısını düşmelerimden kalan izleri gibi yüreğimde taşıdığıma tebessüm ediyorum.Aslında ben hep oralarda,anlaşılmadan kaldığım yerlerde, hayatımın komik ama kırgın yanılmış çocukluğumda takıldım,kaldım.
..
Uzaylı türler gelir ki dostlarımızdandır,
Niyetleri bilinmez Rab yaratıklarıdır…
Biz gafil Dünyalılar Hakk’ı yok saymaktayız,
Bencilliklerimiz ile nemalanmaktayız…
Düşen UFO’larımız bu işimize gelmez,
..
Kuğu süzüldü,bembeyaz ahengi ardında,
Camdaki buğu süzüldü,bembeyaz yüzüm karşımda.
Kuğu ardında dalgalar bıraktı,
Buğu ıslak ellerimi.
Suda kuğu kendini gördü,
Ben buğuda kendimi gördüm.
..
otururken sessiz sakin
bir kahvehanede
yudumlarken sıcak çayımı
çevrilen gazete sayfaları şıkırtıları
beynimde dönerken
içilen sigara dumanları
kafamı bulutlandırırken
..
Klonlama yüzünden mi akıllanamamışlar,
İnsana benzeyerek çok hatalar yapmışlar…
Yoksa sonlarımız mı torunlarımızdan mı?
Kimdir bu gri dostlar yoksa düşmanlardan mı?
GDO’lar, hormonlar biz çok hatalar yaptık,
..
Sezen abla,
Benim bir kedim
Ve çocuk kalbimdeki
Hüznü zorlayan
Yapraksız
Yeşilsiz
Gri bir sonbaharım var.
..
Kızıl akşamları yarıyor amansız gri bulutlar
Hüzün salgılanıyor, en ince kılcal damarlarımdan her zerreme.
Sen düşüyorsun aklıma, bu perişan halimde
Ağlıyorum.. sen geliyorsun hayalime
Bütün yaşanmışlıklarımız ufku delip geçiyor
Hıçkırıyorum sana bakarak
..
Gömlekleri yıkamış, dışarıya asmışsın,
Bulduğun uzaylıya, süpürge yaptırtmışsın…
Anlaşmaların gizli, uzaylı evindeymiş,
Gördürdüğün işlerden, çevrense habersizmiş…
Gündelikçin değildir, sal artık uzaylını,
..
Gri dostlarımız vardır bize benzeyen kullar,
Bunlar ileri varlık düşman da olmadılar…
Saçsız, koca kafalı, akıllı dostlarımız,
Kapaksız gözleriyle, Rab’bi tanıyanımız…
Müdahale etmezler kargaşalarımıza,
..
geceyi ördü bir mozaik siyah ve beyazla birlikte
ağaç dallarında çocukluğum
o dallardan uzak denizlere başlardı yolculuğum
kaytan bir yelkenli alıp başını giderdi
oysa hep evime gitmek isterdim
ama gidemem yalnızlıktan hep korktum
..
Halbuki özlenmiştin
Bekliyorduk her zaman gelişini
Özlemiştik
Adımların ağırdı
Çocukluğumdun.
Gri bir Ankara sabahıydı
Simsiyah bir toprakta aynı hatıra gizliydi
..
Sen kaybetmeyi seviyorsun.
Kazanman için artık kendimi kırmayacağım.
Hadi hayallerimi başıma yıktığın gibi,
Gri bir enkazın ortasında,
..
Gri şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Gri ile ilgili şiirler ve sözleri
saçları kınalı gözleri kahverengi
kolunda gri saat tırnakları ojeli
siyah saçları belinde inci gibi dişleri
nefes aldıkça iyi ki doğmuş diyorum.
üzerinde pembe gömleği altında mor eteği
siyah topuklu ayakkabısı elinde siyah telefonu
..
sevgilim barışa koşan
kavgada üryansın
Gökte gri mantarlar açtı
Dumanlı kızıl
Söyle iyilik perisine
uykusundan uyansın
..
Geceyi devredemiyorsun
Yüzümdeki kırık çizgilere bakıp utandırma beni
Duyup gülümsüyor bize bu gri kaldırımlar
Doğurma sancılarına kaptırıyor parmaklarını sis
..
Neden soruyorlar ki adımı durmadan? Bir dakika, şimdi hatırlayacağım… Tam da dilimin ucunda, ama bekleyin… Sahi, benim adım neydi? “Hadi söyle adını” diye ısrar etmelerinin nedeni ne olabilirdi? Ben hala uyuyor muyum ya da uyandım mı? Sanki bir salıncakta sallanıyor gibiyim. Her taraf tam aydınlık değil, hava sisli mi, yoksa güneş artık gri mi doğuyor? Gördüğüm rüya neydi ve ben neden hala aynı rüyayı görüyorum ya da bu rüya değil ve ben uyanmaya başlıyorum. Rüya bile olsa neden hiç kimse yok ve ben neden hiç kimseyi göremiyorum. Acaba uyansam mı, yoksa bıraksalar da ben olduğum gibi mi kalsam? Ha bire sağımı solumu çekiştiriyorlar. Canım yanıyor mu bilemediğim gibi, yoksa farkında olmadığım yabancı bir kentte miyim? Karanlığından bir türlü çıkamadığım sisler içinde yüzüyor gibiyim. Hem konuş diye ısrar ediyorlar, hem de dinlemiyorlar.
Peki, neden sesimi duymuyorlar benim? İkide bir yüzüme doğru eğilen ve soluğunu hissettiğim hatta ilk defa değişik gelen kokusunu bile soluduğum bu insan kim? Uzun uzun yollar, geçemeyeceğim kadar derin su kanalları, bir türlü berraklaşmayan bulanık sular ve ben hep içindeyim sislerin ve beni boğacak kadar coşkulu akan bulanık suların. Peki, bedenim ve ruhum aynı değil mi ya da ayrı ayrı mı duruyorlar? Sislerin içindeki bu yabancı yüzler kimin? Evet; derin, merdivensiz ve dipsiz bir kuyunun içindeyim ben. Çıkmam mümkün değil, hiç bir umut yok benim için…
Ne kadar ölen akrabam varsa hepsi bir arada… Tanıdık, tanımadık kim varsa beni çekiştiriyorlar. Kimi bırakalım gitsin, kimisi de gelmiş, gitmesin madem geldi diye bırakmak istemiyorlar. Bir yandan da ha bire beni uyandırdığını sanan ama benim canımı yakanlar da kim? Ben ne yapayım şimdi? Gitsem mi, kalsam mı, kime sorayım ki? Her taraf uçan hayaletlerle dolu… Beni de alıyorlar aralarına, beraber uçuyoruz, benim bilmediğim ama onların uçtukları yerlere…
Sisler dağılmak yerine sanki tüm dünyayı kaplıyorlar. Ben gri güneşi istemiyorum. Çıkarın beni buradan, hadi açın kapıları ya da perdeleri… Ya da nerede aydınlık varsa beni oraya götürün. Yoksa yüzümü keskin gagasıyla gagalayan ve keskin pençesiyle yavru kuzu sanıp, kokmuş leş gibi kaldırmak isteyen ve canımı yakan bu kartalların kanatlarının gölgesinde uçmak yerine onların pençelerinde can vereceğim.
..
2005 YILI İLÇE MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ “BİR ZAMANLAR BEN DE ÖĞRENCİYDİM” KONULU “ÖYKÜ” YARIŞMASI ÜÇÜNCÜSÜ
Bazıları şehirlerin kokuları olduğuna inanır; bazıları ise tadı. Bazıları şehirleri kadınlara benzetir; bazıları ise çocuklara…Bense şehirlerin bir rengi olduğuna inanırım.
Burdur pembedir bence, pespembe…Babacığımın bana bayramlarda aldığı pamuk şekerinin tadında şeker pembe. Burdur denince aklıma çocukluğum gelir, ilkokula başlayışım, ilkokulum gelir. Adı gibi bir okul:” Şeker İlkokulu”
..
