Başkalaşıyorum seni andıkça,
Zaten hep öyleyim ya…
Varlığımı anlayamıyor,
İnsan olduğumu unutuyorum,
Gözyaşlarından yaratılmış sanki,
Bütün vücudum.
Hasretinle,
Aşkınla ısınan gözyaşları
Ağlıyorum sanma,
Gözyaşlarımı kalbime akıtıyorum
Dökmüyorum yerlere,
Çünkü her damlası
Seninle dolu,
Kalbimi onlarla avutuyorum çünkü,
Beklerken yolunu..
Ankara, 10 Nisan 1968
Yusuf TatarKayıt Tarihi : 1.3.2005 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!