Bazen kelimeler düğümlenir de anlatılmaz o şehir,
Kim bilir kim var kim kalmış?
Nerede yitirdim kendimi hiç bilmem Ankara’m,
Yalnızlığa vurgun şehrim,
Kim bilir ne haldesin nerdesin?
Kaybettiğim benliğimin içindesin bilirim,
Bazen gözyaşımın aktığı yerdesin,
Kararmış dünyalarım göremez oldum seni,
Sen gönder o hoş bahçenden bir resim,
Ey bahtı karam Ankara’m.
23.08.2005
Muhammet Faruk KocaKayıt Tarihi : 24.8.2005 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tozlu yollarında yürümeyi, kocaman soğuk binalarını, baktığın zaman kucaklayan yeşilini sevdim. yeşille süslenmiş parklarını, ışıklarını sevdim, kıvrım kıvrım bozuk yollarını ben sen de kendimi sevdim Ankara...
Olduğun gibisin ne kof bir heybetin var insanı çeken, kandıran ne de yalanın...Seni sen olduğun için sevdim Ankara...
Tebriklerimle...Selam ve saygılar..
TÜM YORUMLAR (1)