Gözyaşım Akma Dur Şiiri - Şimdilik Mısra

Biliyorum, artık dayanamıyorsun.
İçimde biriken her şeyin ağırlığını sen
taşıyorsun çünkü.
Konuşamadıklarımın, anlatamadıklarımın,
affedemediklerimin…
Hepsi sana akıyor işte.
Sen gözlerimden dökülüyorsun,
Ama aslında kalbim ağlıyor,
Senin yerine…
Her gece sessizliğe fısıldadığım o kırık
cümleleri,
Bir tek sen duyuyorsun.
Bir tek sen anlıyorsun…
Beni.
Düşen her damlayla biraz daha eksiliyorum.
Biraz daha yalnızlaşıyorum.
Biraz daha susuyorum…
Çünkü artık kimse duymuyor içimdeki
çığlığı.

Gözyaşım…
Sen akarken herkes susuyor.
Sadece ben değil,
Umutlarım da seninle ıslanıyor.
Bazen bir şarkı başlıyor mesela,
Ve ben ilk notada sen oluyorum.
Bazen bir cümle duyuyorum,
Ve içinde saklı kalan beni buluyorum.
Bazen bir rüya görüyorum,
Uyanınca neyi kaybettiğimi hatırlıyorum…
İçimdeki çocuk hâlâ sarılmak istiyor.
Hâlâ affetmek istiyor.
Hâlâ inanmak istiyor.
Ama sen…
Sen ona bile dokunuyorsun artık.
Yüzüm gülerken bile acıyorsun içten içe.
Saklamaya çalıştığım ne varsa
Sen açığa çıkarıyorsun.
Ama yeter.
Gözyaşım, akma artık…
Dur.

Birazcık dinlen.
Birazcık susalım.
Birazcık unutur gibi yapalım…
Hani belki,
Bir ihtimal…
İçimizde tekrar çiçek açar gibi olur.
Çünkü ben güçlü görünmeye çalışmaktan
yoruldum.
Sustuğum her şeyin ağırlığını taşımaktan
da.
Gülümseyen bir yüze saklanmış koca bir
yıkıntıyım ben.
Ve sen…
Sen o enkazdan sızan son parçasın.
Dur artık.
Çünkü ağladıkça bitmiyor.
Ağladıkça artıyor…
Ve kimse bilmiyor.
Sadece sen…
Ve sadece BEN…