Yalnız insanların yaşanmışlık mezarlığında açıyordu çiçek ; benimkiyse gönlümde sana.
Hep sana giderken uçurumundan baktım güzelliğine ; geçtiğin yolların.
Hep sana benzerdi, bu kalp atışlarımın güzelliği ,
Hep sendin mübalağa yaptığım ; değil şiirlerimdeki yaşanmışlık.
Ve hepsi sensin aslında yazdığım satırların âfakı.
Bir çocuğun gözlerindeki ışıltıydın oysa ki , hiç sönmeyen.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta