Gözü Olsam Yeterdi Şiiri - Andelip Andelip

Bahtı kara yüreğim, neylesin bu sevdâyı?
Gönle düşen bir yârin, gözü olsam yeterdi...
İniltisi sarmışsa her taraftan dünyâyı,
Yanıp sönmüş ateşin közü olsam yeterdi...

Mukadderse ayrılık, sitem işe yarar mı?
Kırılmışsa gönüller, ilaç merhem sarar mı?
Kader seni yazmışsa, ruh eşini arar mı?
Gözden akan yaşların izi olsam yeterdi...

Dertli Mecnun misâli gezince her makâmı,
Her vâdide Şebâb’a, anlatmıştım encâmı,
Leylâ’sız bir sevdânın, ne olur ki hitâmı,
Lâl-u güher dudağın, sözü olsam yeterdi...

Gözlerde bir tebessüm, yürekte bir tufân var,
Zahirinde bir bahâr, batınında hicrân var,
Gülüşlerin içinde, öksüz kalan nalân var,
Gam dolu gönüllerin, özü olsam yeterdi...

Semâya açılırken, eller pervâne gibi,
Her secdede bir sitem, kalpler virâne gibi,
Bu uğurda can veren, gönül divâne gibi,
Sır dolu sevdâların, gizi olsam yeterdi...

Rüyâya sığınırken kalpte mecâl yok artık,
Geceler bir vuslattır, sabah ise ayrılık,
Gözlerin mahşer gibi, her bakışın fırarlık,
Ümit olan vuslâtın, yüzü olsam yeterdi...

Aşk diyarından çıkıp, ızdırâbı seçerek,
Her nefeste bin elem, bin kederden geçerek,
Bir Yâr’in ellerinden, sonsuzluğu içerek,
Aşk dolu bir mevsimin, güzü olsam yeterdi...

...andelip...