Gözlerine Yazılmış Bir Destan

GÖZLERİNE YAZILMIŞ BİR DESTAN

Ne zaman seni düşünsem,
Buğulu gözlerin gelir aklıma.
Gözlerin, adının yazıldığı kitaplardan süzülür,
Ruh ırmağıma sızar,
Aklımı tarifsiz tılsımlardan geçirir,
Ve çekinmeden, güneşi içerim gözlerinde,
Her anlam, böylece kaybolur gözlerinde.
Ve ben, gözlerine bakabilmek için, uyanırım her güne…

Gözlerin, Tur dağına düşen bir şuledir,
Ete kemiğe bürünmesidir aşkın,
Semavi bir çığlığın, irkilmiş mısralarında,
Hz. Musa’nın Kızıldeniz’i ikiye ayıran asasıdır.
Bir meczubun dilinden dökülen dua,
Atlantis’in, ardından dokuz bin yıl tutuşan hasret,
Mu adasının yirmi dört bin yıllık özlemi,
Görüyorsun ya sevdiğim,
Gözlerin tarihin bile çilingiri,
Hasretin, bizatihi kendisi…

Gözlerin ilahi bir armağandır içimde,
Gökkubbenin suretinde aydınlatır gövdemi,
Gölgemin şafaklarda dirilişidir,
Titreyen ruhumun ürpertisi,
Unutulmuş masalların efsanesi.
Ne zaman baksam çaresiz kaldığımdır gözlerin.
Ve ben her gün gözlerine vurulup,
Yenilmez bir savaşçı gibi,
Gözlerinin sessizliğinde uyurum…

Gözlerin ulaşılmaz kuyu,
Gözlerin tarifsiz büyü,
Gözlerin dindiğim kıyı,
Adeta Aishwarya Rai’nin soyu,
Mariana kuyusudur gözlerin,
Ve ben ölümü umutla beklermişim ki
Gönüllü girerim o sonsuzluk kuyusuna…

Unutmaktan korktuğumdur gözlerin,
İçinde yaşayıp, nefes aldığım,
Kar tanesi gibi göklerden süzülüp,
İçinde eridiğimdir gözlerin.
Kalbimin heyecanla çırpınışı,
Çöle düşen yağmur,
Coşkun denizlerin dalgası,
Kefenimde gül kokusu,
Dünyanın keşfedilmemiş harikasıdır gözlerin…

Arşın katlarında nefeslenir gözlerin,
Gözlerinde saklıdır mutlu olduğum dünya,
Gözlerin gezinir mısralarımda,
İçinde mevsimleri kucaklarım,
Renginde baharlar uyanır,
Gülümsemesinde kanatlanırım.
Öylece kalakalır,
Derinliğinde kaybolur giderim…

Gözlerin yüreğimin devası,
Gözlerin sabretmenin şurası,
Gözlerin dudağımın nidası,
Feryadım, figanım, kıblegahım,
Işığımdır gözlerin...

Gözlerin ilahi bir çağrı,
Gökyüzünde kuşlara,
Engin denizlerde balıklara arkadaş.
Bir bilsen yıldızlar kaybolur gözlerinde,
Yolunu yitiren meczuplar,
Işığından yolunu bulur.
Bir sabah soluğudur gözlerin,
Hayatı yeniden kucaklayan,
İçine bakınca yandığım,
Mazinin her anını hatırladığım,
Hududunu çizemediğim,
Gönüllü adandığımdır gözlerin...

Hercai gülüşünde, ay ışığı toplarım,
Konstantiniyye’yi İstanbul kılarım gözlerinde.
Bakarsın kervanlar dizilir Bağdat’tan Venediğe.
Gözlerini anlatamayan şiirlerden,
Soluksuz mısralar büyütürüm.
Mekke’den Medine’ye hicret eder,
Asya’dan Avrupa’ya bir deli kasırga olurum,
Gözlerini düşündükçe…

Gözlerin Anka kuşudur,
Küllerinden doğan bir varoluş,
Namlunun ucunda bekleyen kurşun.
Mavi gökyüzüne gülümseyen şahanem.
Krallıklar yıkılır,
Tahtları sallanan imparatorlar asılır,
Devrimler sökün tutar gözlerinde,
Bir akşamüstü hüznünde çaresizlik çıldırır.
Hayatı sevmenin,
Ve hayata başlamanın bismillahı gözlerin…

Âdem Efiloğlu
27 Ağustos 2025
Saat: 23.20