Gözlerinden Irak Sigaram Şiiri - Ege Dere

Bir sigara yaktım az önce… elim… evet, yine titredi. Bu kaçıncı, bilmiyorum. Ama ne zaman yalnız kalacak olsam, hep sağ elimle sarıldım kendime. Sağ elimle... çünkü solumda sen vardın. Hep sen… Orası hep doluydu. Tenin yoktu belki, ama boş da değildi. Boşluk dediğin şey bazen bir varlığın yankısıdır zaten. Bugün aynaya baktım. Eksik bir çift göz… hep bir tarafı boş. Sanki biri bakıyor ama sadece yarısıyla… diğer yarısı hâlâ sana dönük. Kaç yıl oldu? Kaç kez iç geçirdim de sadece rüzgâr geçti sandım? Sahi, sen miydin o? Hayat... hayat bir mendil gibi aslında. Annemin bana çocukken verdiği beyaz mendillerden… kenarlarına nakış işlenmiş, kokusu sabunlu. Ama ben zamanı yanlış katlamışım. Bir ucunda çocukluğum, diğer ucunda sen. Katladıkça birbirine değiyor, birbirine bulanıyor… ben kimi özlüyorum artık bilmiyorum. Belki o sokaktaki top oynayan çocuğu… belki seni. Belki aynı kişiydiniz zaten. Belki ikiniz de gittiniz ve ben hep aynı yerde kaldım. Rüyalar… orası daha da tuhaf. Hep bir cümle kuruyorum, sonunda bir harf düşüyor. Bir harf. O kadar küçük bir eksiklik ki dışarıdan kimse fark etmez ama ben, içimde yankısını duyuyorum. Kelime tamamlanmıyor. Senin ismini söyleyemiyorum. Söylemeye çalışıyorum ama ya sesim çıkmıyor ya da dilim dönmüyor. En çok da bu koyuyor: seni unutmadım ama bir türlü hatırlayamıyorum da. Bu ne biçim yarım kalmak? Biri bir gün, “unutmak zamanla olur” demişti. Zaman mı? Ben zamanı bile yanlış katladım. Hatıralar mendil gibi ıslandıkça şekil değiştirdi. Ne sen kaldın o eski halinle, ne ben o zamanki ben oldum. Bugün herkes susuyor. Sokakta yürüyenler, çaycı, taksici, annem telefonda... herkes susuyor. Ama o suskunlukta senin sesin var. Herkesin sessizliğinde aynı melodiyi duyuyorum. Konuşsalar da fark etmez. Ben o aradaki boşluğu duyuyorum. Orada sen konuşuyorsun. Ve evet... unutulmak gibi değil bu. Hiç tam hatırlayamamak gibi. Sanki yüzün, tam gözümün önünde ama dumanla sarılmış. Gülümsediğinde gözlerinin kenarında beliren çizgiler… işte orada takılıyor hafızam. Gözlerinin içini değil, kenarını hatırlıyorum. Bu daha da koyuyor insana. Bir sigara daha yaksam, titrer mi elim yine? Bilmem. Ama o titreme seninle başlıyor, seninle bitiyor. Bu kadar basit, bu kadar karmaşık.