1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Gözlerinin derinliğinde
İçmeye eğildiğimde
Güneşi orada gördüm
Orada gördüm ölümü
Öyle derindi ki gözlerin
Her şeyi unuttum içinde
Sonsuz bir deniz gibi
Bulanır kuş seslerinden
Güneşin doğuşuyla geçer bulanıklık
Göklerin en koyu aydınlık gölgesi
Gözlerinin içinde
Ölümün kucağı da olsa atıldığım
Şafağın kırmızısı
Bin çocuklu dünya gibi
Ve ben boğuluyorum gözlerinde
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 21:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!