Gözlerin Geçti Şiiri - Osman Aykut Bulut

Gözlerin geçti yine
Adının geçemediği şiirimden.
Şairin tövbesi olmazmış.
Bak yine elimde kalem…
Yazarım yazmasına da,
Ne derde deva olur,
Ne yaraya merhem…
Ama gönül huzur bulur,
Kalem kâğıda değil de
Sanki yüreğine nakşeder sözcükleri…

Gözlerin geçti yine
Adının geçemediği şiirimden.
Baktı mı, zindan…
Baktı mı, cehennem…
Baktı mı, cümbüş…
Baktı mı, derya…
Baktı mı, cennet…

Bir solukta anlatacağım sanki
İçimdeki tüm fırtınaları…
Heyecan kapladı benliğimi.
Sanki yanımdasın…
Tamam, tamam…
Değilsin…
Ne olurdu sanki olsan…
Peki, peki…
Olmasan da, gözlerin var.
Onları da alamazsın ya benden…
Hele aşkını,
Söküp alabilir misin yüreğimden?
Bak fark ettin mi?
Gözlerin geçti yine,
Adının geçemediği şiirimden…

Gelmeden yanıma, tutmadan elimden
Yüzüme dahi bakmadan,
Kalkmadan yerinden,
Usul usul,
Derinden
Gözlerin geçti yine,
Adının geçemediği şiirimden…