Gözlerin Düşerken Gecenin Rengine

GÖZLERİN DÜŞERKEN GECENİN RENGİNE

Sensiz geçen günler, solgun bir yaprak misali,
Rüzgârda savruluyor sessizce.
Senin adını fısıldıyor gece,
Ama yankısı bana ulaşmıyor.

Bir vedanın izinde yürürken,
Ay ışığına sığındım.
Belki yıldızlar anlatır bana,
Sensizliğin nasıl bir şey olduğunu.

Kalbimde saklı kalan sözler,
Bir gün sana ulaşır mı?
Yoksa rüzgâr mı çalar onları,
Gecenin koynunda kaybolurlar mı?

Gözlerin düşerken gecenin rengine,
Bir an olsun kayboldu yıldızların ışığı.
Sessizlik örttü yolları, adını fısıldayan rüzgâr,
Şimdi sadece soğuk bir hatıra…

13.06.2024
ERMAN ULUSOY/KIRKLARELİ