Gözlerimiz.. Şiiri - Gönül Çalımlı

kanatları yorulmuş martıların
gri bulutlarda kulaç atarken
gözlerimiz
maviye hasret bir çift kuş
sakız gibi yapışkan bir uyuşuklukla
uyanmış gün
küflenen kelimeler için
bu bir uyarıdır belki de
yada bir özlemdir saf aşıkların bakışlarında
maziyi acıtacak türden şarkılar
öldürdü belki de
o has duyguları

uzak dağların tepelerinde
bir kız çocuğu ağlar
şehrin doğusunu sel alır
bir adam ölür
şehrin doğusunda
kaygısızdı batı
batırdı güneşi

hiç bilmediğimiz hayaller
hiç göremediğiz rüyalar
hiç bilmediğimiz bir nesile
aşinalığımız vardı bizim
dilimiz biraz çocuk
dilimiz biraz esmerdi...

Gönül Çalımlı..