Gözlerimi yatırır da evrenin kıyısına

bir katre kan kesilmiş göz yaşı düşer
şiir müsveddelerin sararmış papirüslerinin yüzüne

mevsimini kaybetmiş bir tel al gelincik salınır
boyun büker koca dağın yamacında

ay ışığı düşerken göksuya..

of şimdi yıldızlar ne kadar uzak

oysa
avuç dolusu yıldız toplardım geceler boyunca
gözlerimi yatırır da da evrenin kıyısına...

artık karanlıklar hükümsüz bende
ve bu balıkçı kasabasında

oysa
gece avuçlarımda narımsı teninde
oysa gece gamzelerinin çukurunda can çekişirdi...

uçsuz bucaksız çöller gibi şimdi bu kasaba
leylasız mecnun misali çamurlu dar patikalar çıkmaz sokaklar

oysa ay ışığını yıldızları
birde göksuda delirmiş yakamozları sevdayla tütsüleyip

ayin yapardık
koca çınarın gövdesine uzanıp gökyüzüne umarsızca...

zaman kırılırdı en naif yerinden
saatler su kesilirdi akrep yelkovana kavuşur susardık

o şarkının nakaratında beraber susardık
bal damlası gözlerindeki gökkuşaklı sevinçlere karışır da lal kesilirdik...

Hasan ODABAŞI