Gözlerimden Sevda Yüklü Trenler Geçiyordu

Ben çok sevgiler yaşadım, hepsinde de izim kaldı,
Ayrılıkları bile güzeldi bazan.
Hasretin acımasız hazzını yaşatıyordu,
Ve.. ne duygular açığa vuruyordu şiirler ardından...

Hep ben sevdim, ben verdim en verilmezlerimi,
Sevda ışıkları hep benim gözlerimdeydi,
Herkesi sevdim, sardım, dost oldum, sevgili oldum,
Ama hiç sevilmemiştim senin sevdiğin gibi...

Sudan çıkmış balık gibi şaşkındı yarım asırlık yüreğim,
Gözlerimden sevda yüklü trenler geçiyordu,
Ay ışığı şahit oldu doyumsuz sevişmelerimize,
Oysa bu aşk masalı başlamadan bitiyordu...

Tüm dünya bilsin istedim seni ne çok sevdiğimi,
Haykırdım yüreğimin en sevdalı sesiyle,
Ne sabahları uykusuz ettim gözlerinin buğusunda,
Şimdi nefret kusuyorsun, gururunun öfkesiyle...

Bitti diyormuşsun, başladı ve bitti aşkım,
Peki ben senle mutluluğu düşlerimde mi yaşadım?
Düşlerimde mi paylaştım senle tüm sırlarımı,
Sana öyle alışmışım ki, hasretine alışamadım...

Bu yangın da sönecek elbet benliğimde,
Kurban vermeyeceğim içimdeki saftrik çocuğu,
Tövbe etmeyeceğim aşka sana inat,
Böyle bir üzüntüyü ömrümce yaşamadım...

Geçmişin tozlu sayfalarında kalmalıydı aşkımız,
Kirletmemeliydi bedenimiz yasemen kokulu anılarımızı,
Yıllar zalim olmuş, beynimiz şeytanın oyuncağı,
Kırıp atmamalıydı ayrılık rüzgarları dallarımızı...

Aşk benim. yürek benim...hayat senin olsun sevgili...
Ben hep aynı deli çocuğum, hep öyle kalacağım.
Terkederse bir gün tüm sevdiklerin seni,
Seni yine de yüreğimdeki saraylara alacağım...

Yazmayacağım sitemli sözler sana üzülme diye,
Bir ömre bedeldi bana yaşattığın mutluluk,
Ben aşk çocuğuyum, dedim ya sabrederim,
Senden bir nefes kadar uzağında olacağım...

ağustos 2004/hatay/izmir
mng