Gözlerim Şiiri - Abdullah Satoğlu

GÖZLERİM

Yârelerim göz göz oldu gören yok,
Neden fersiz kaldı neden gözlerim?
Sis çöktü gözüme yol gösteren yok,
Bir nimeti elden giden gözlerim.

Üzülürüm gözden uzak kalınca,
Bir yolcu gözlerim gözüm dalınca,
Gün gelip gözüme toprak dolunca,
Bulamaz girecek beden gözlerim.

Faydası yokmuş sağ gözün sol göze,
Görmeden inilmez yokuştan düze,
Gözlerle dönermiş gece gündüze,
Nerde dünyamı nûr eden gözlerim?

Karardı perdeler açılmaz oldu,
Yol görülmez, köprü geçilmez oldu,
Gül bahçesinde renk seçilmez oldu,
Ne hoş görürdü eskiden gözlerim.

Açıkgöz geçinir aç gözlü olan,
Göze girmek için tüm yalan dolan,
Şelâle şelâle gönlüme dolan,
Kâh Manavgat'tır, kâh Düden gözlerim.

Deniz mavisi göz ne güzel, derken,
Göz göze gelmiştik koyda giderken,
Bilinmez ki neden bıraktı erken,
Yıllar yılı beni yeden gözlerim.

Aman iki gözüm! Kaşları keman;
Koru gözlerini kem gözden aman!
Nâdide bir sırça köşktü bir zaman
Şimdi farksız virâneden gözlerim...

Abdullah Satoğlu