Gözleri Kül Renginde
Gözleri kül renginde, kumlar gibi kaynarmış,
Gülerken bir görseniz, alev yakar gönlünü
Saçları savururken sanki yeller kudurmuş
Başında sevdasıyla görmek ister gözümü
Akıl durmaz yerinde günlerdir düşünüyor
Hayallere dalarken, aşka gelip gülüyor
Kavuşması imkânsız çaresizce ölüyor
Candan cana akarken alev yakar özümü
Karlı dağın başına, kaçıp kurtulmak ister
Volkanları söndürüp, sessiz bir hayat ister
Güzelliği orada her gün yaşamak ister
Her nesnede arıyor gülen güzel yüzümü
Konuşurken bir duysan, sanki bir keman sesi
Heyecandan titrerken oynar saçının teli
Ayrılık yakmış canı, akarken gözden seli
Estirirken yelleri yürek yakan sözünü
Can suyumdun can özüm, nerde kaldı ilk sözün
Ilk bahar yalan imiş, sonbahar hepten hüzün
Çiçeklerim solarken kokusuz kaldı güzün
Ömür gelip geçerken kimse görmez közümü
Kemal'erenKemal Berk
12.11.2020
Kemal Berk
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!